TVDW 25/07/2022 - Abba - The Visitors (1981)

 

En net als bij dat eerste concert van Queen in het Sportpaleis (de versie met Paul Rodgers als zanger weliswaar), of net als die DJ-set waar ik enkele weken geleden over sprak, was het plots weer voorbij. Dit keer ging het om het optreden van Abba in Londen, waar ik - net als bij de twee bovenstaande voorbeelden - maanden had naar uitgekeken. Plots stonden we weer buiten, nog verdwaasd en overdonderd door wat we net hadden gezien.

Het was allesbehalve een gewoon optreden - eerder een belevenis, eentje die ik daarenboven meemaakte aan de zijde van mijn vrouw en enkele van mijn allerbeste vrienden (waaronder enkele nog veel grotere Abba-fans dan mezelf). Ook dat maakte het speciaal. Over het concert zelf viel ook heel wat te vertellen. Over hoe ze het klaarspeelden om de avatars - excuseer, Abbatars - zo slim te laten vermengen met de (uitstekende) live-band. Over de setlist, die enkele  verrassingen bevatte. Hole in your soul, om er maar een te noemen - wie had dàt nummer verwacht - of de afwezigheid van Super Trouper. Ook uit "Voyage", de ultieme comebackplaat uit de popgeschiedenis bar none, werden twee songs gebracht.

Al te veel wil ik er niet over kwijt, want hoe minder je weet over de opbouw en aanpak, hoe beter. Ik weet het, haast niemand leest deze blog, dus whatever - maar toch. 

De tvdw moést dus wel van Abba zijn, en de keuze lag snel vast. Ik had twee kippenvelmomenten. Eentje was toen onverwacht in het midden van de set een van mijn absoluut favoriete Abba-liedjes opdook: When All Is Said and Done. Een niet bepaald voor de hand liggende keuze en een song die het al eerder tot tvdw schopte. Het andere moment was helemaal in het begin. De zaallichten doofden, en toen bleek dat Björn en Benny uit hun cataloog van 97 Engelstalige nummers net dat éne nummer hadden gekozen dat meest geknipt was om zo'n show te openen: de titelsong van wat de laatste plaat van hun reguliere carrière zou zijn, The Visitors. 

Oh ja, tot slot nog even zeggen dat we op die ene zaterdagavond in Londen in goed gezelschap verkeerden om Abba live aan het werk te zien. Elders in de zaal zat Barry Gibb mee te genieten. Mogelijk wou hij me na de show persoonlijk komen bedanken voor de tvdw van vorige week, maar we liepen elkaar mis.

TVDW 17/07/2022 - Bee Gees - One (1989)

 Alweer een rechtzetting die kan tellen. Na ruim 900 tvdw's scoren de Bee Gees eindelijk een eerste tvdw. Eigenlijk kàn dat niet. Een blik op hun songcataloog maakt duidelijk dat de broertjes Gibb een carrière uitbouwden die nog geen tien - misschien zelfs geen vijf - andere groepen in de popgeschiedenis kunnen voorleggen.

Ik hou van de Bee Gees uit de late jaren tachtig en sinds vorige week heb ik na "E.S.P". nu ook het twee jaar later verschenen "One" in mijn bezit. De titelsong is een van pareltjes eruit - een track die very much eighties maar ook very much Bee Gees klinkt, met een gouden melodie. Oh ja, en met Steve Ferrone op drums. 

TVDW 10/07/2022 - Billy Squier - Emotions in Motion (1982)

 

Aardig Chic-concertje meegepikt woensdag, in de schaduw van het Atomium. Dat het aardig en niet geweldig was, had vooral te maken met het feit dat ik Nile Rodgers en zijn Chic Organisation inmiddels al voor de derde keer zag. De vakkundig afgewerkte maar routineuze set en de weinig subtiele egotripperij waren behoorlijk déjà-vu, maar dat doet natuurlijk geen afbreuk aan de geweldige string of hits die de man en zijn uitstekende band op het publiek afvuurde. My Feet Keep Dancing en Bowie's Modern Love zaten in de set (dat was zeven jaar op de Lokerse Feesten niet het geval), voor de rest zat er geen tvd- momentje in dit keer.

Dan maar naar Squire, de man die begin jaren tachtig voor eventjes America's next guitar hero was. Het album "Emotions in Motion" staat al een tijd redelijk anoniem in de kast, maar ik was aangenaam verrast toen ik 'm quasi bij toeval een draaibeurt gaf. Vooral de titeltrack blijft overeind, een potige groove van een song die - niet toevallig - wat steun krijgt van Freddie Mercury en Roger Taylor. Dat hij een 'Queen'-feel heeft die dicht aanleunt bij wat met name Taylor in die tijd ook schreef, is niet zo ver gezocht. Squire nam het album op in dezelfde studio en met dezelfde producer ('Mack') als die van Queen, in de periode dat de groep er "Hot Space" opnam. 

Nog een leuk weetje over Squire? De man zou een paar jaar na deze single de song Rock me Tonite opnemen, waarvan de video inmiddels geboekstaafd staat als een van de slechtste uit de popgeschiedenis. Ik voeg 'm toe in de comments :-)

TVDW 03/07/2022 - Crusaders - Covert Action (1978)

 

Dat heet dan gemakkelijk scoren. De stereo stak een tiental dagen onder beschermdoeken wegens schilderwerken, en toen hij eind afgelopen week eindelijk terug aangesloten werd, was er nog tijd voor één enkel vinylplaatje. Dat werd het onlangs aangeschafte "Images". The Crusaders zitten in het beste geval in het straatje van de lekker weggroovende funkjazz - al glijdt de band (net als de soloplaten van leden Wilton Felder en Joe Sample) al eens richting muzikaal designersbehang. De tvdw blijft aan de juiste grens en is een van de aangenamere nummer uit het album.