TVDW 25/07/2022 - Abba - The Visitors (1981)

 

En net als bij dat eerste concert van Queen in het Sportpaleis (de versie met Paul Rodgers als zanger weliswaar), of net als die DJ-set waar ik enkele weken geleden over sprak, was het plots weer voorbij. Dit keer ging het om het optreden van Abba in Londen, waar ik - net als bij de twee bovenstaande voorbeelden - maanden had naar uitgekeken. Plots stonden we weer buiten, nog verdwaasd en overdonderd door wat we net hadden gezien.

Het was allesbehalve een gewoon optreden - eerder een belevenis, eentje die ik daarenboven meemaakte aan de zijde van mijn vrouw en enkele van mijn allerbeste vrienden (waaronder enkele nog veel grotere Abba-fans dan mezelf). Ook dat maakte het speciaal. Over het concert zelf viel ook heel wat te vertellen. Over hoe ze het klaarspeelden om de avatars - excuseer, Abbatars - zo slim te laten vermengen met de (uitstekende) live-band. Over de setlist, die enkele  verrassingen bevatte. Hole in your soul, om er maar een te noemen - wie had dàt nummer verwacht - of de afwezigheid van Super Trouper. Ook uit "Voyage", de ultieme comebackplaat uit de popgeschiedenis bar none, werden twee songs gebracht.

Al te veel wil ik er niet over kwijt, want hoe minder je weet over de opbouw en aanpak, hoe beter. Ik weet het, haast niemand leest deze blog, dus whatever - maar toch. 

De tvdw moést dus wel van Abba zijn, en de keuze lag snel vast. Ik had twee kippenvelmomenten. Eentje was toen onverwacht in het midden van de set een van mijn absoluut favoriete Abba-liedjes opdook: When All Is Said and Done. Een niet bepaald voor de hand liggende keuze en een song die het al eerder tot tvdw schopte. Het andere moment was helemaal in het begin. De zaallichten doofden, en toen bleek dat Björn en Benny uit hun cataloog van 97 Engelstalige nummers net dat éne nummer hadden gekozen dat meest geknipt was om zo'n show te openen: de titelsong van wat de laatste plaat van hun reguliere carrière zou zijn, The Visitors. 

Oh ja, tot slot nog even zeggen dat we op die ene zaterdagavond in Londen in goed gezelschap verkeerden om Abba live aan het werk te zien. Elders in de zaal zat Barry Gibb mee te genieten. Mogelijk wou hij me na de show persoonlijk komen bedanken voor de tvdw van vorige week, maar we liepen elkaar mis.