TVDW 26/09/2021 - Jackie DeShannon - Dreamin' as one (1975)

 

Wat was ik er graag bij geweest, toen toetsenist Bill Cuomo en producer Val Garay zich bogen over Bette Davis Eyes. Hoe ze het arrangement helemaal omgooiden en het honky tonk varieté nummer uit 1975  ombouwden tot een synthpop song die de grootste hit van dat jaar (1981) werd. Zelden een nummer gehoord waarvan de hitversie zo sterk afwijkt van het origineel.

Dat origineel werd geschreven door Jackie DeShannon en staat op haar album "New Arrangement". DeShannon had er toen al een hele carrière opzitten, als een blanke soulvolle zangeres en songschrijfster die haar voet gerust langs die van Dusty Springfield of Carole King kon zetten. Ze schreef bijvoorbeeld Breakaway, Put A little Love in your Heart en het mooie When You Walk in The Room. De tvdw, de slotsong van New Arrangement, is een gevoelige countryballad die wel van Dolly Parton had kunnen zijn. Het nummer werd later nog gecoverd door de Pointer Sisters en de Walker Brothers.

TVDW 19/09/2021 - Iron Maiden - Lost in a Lost World (2021)

 

Ik kan best begrijpen dat buitenstaanders mijn liefde voor Iron Maiden afdoen als gekoketteer, maar niets is minder waar, mijnheer de rechter. Met heavy metal as such heb ik inderdaad niet zo veel, ik vind Metallica en Guns 'n Roses zelfs overschatte groepen. Maar mijn liefde voor Iron Maiden, die gaat helemaal terug tot de tijd dat ik een BASF-cassette beplakte met "Iron Maiden - heavy metal met een punkmentaliteit", de kop van een artikel die ik knipte uit de Joepie. Op die cassette stond "Killers", het tweede album van de band en eentje die ik nog steeds zonder veel nadenken in het twintig platen tellende koffertje pleur, alvorens naar een onbewoond eiland (of on a mission to Mars) te trekken.

Intussen zijn toe aan album nummer 17 - en ik denk dat ik enkel het voorgaande, "The Book of Souls", aan me liet voorbijgaan. Bij het momentele gebrek aan lange autoritten drijven zovele interessante nieuwe releases, die ik normaliter via spotify in de wagen beluister, ongemerkt voorbij. So be it. Voor het nieuwe "Senjitsu" vond ik gelukkig toch nog een geschikte autorit die dienst kon doen als luistersessie. "Senjutsu" is, om een understatement te gebruiken, aan de lange kant, maar heeft wel enkele boeiende momenten en songs in huis. Waarbij tijdens de eerste luisterbeurt Lost in A Lost World er (samen met The Time Machine en The Parchment) bovenuit stak. Episch en meeslepend, met genoeg straffe tempowisselingen, een snedige Adrian Smith  en een poëtisch coda. As the clouds all drift away now / Until we meet again.

TVDW 12/09/2021 - Arrested Development - Mr. Wendal (1992)

 

Normaal gezien - maar wat is nog normaal in this day and age - had ik volgende week een concertje meegepikt, het eerste in a zillion years, en eentje van Arrested Development. Ze kwamen naar De Casino in Sint-Niklaas en ik wou de pionierende hiphopgroep van mijn "live te zien" bucket list schrappen. Niet dus, het concert werd uitgesteld. 

Peu importe. Dat de band toch met een tvdw (hun eerste) gaat lopen, heeft meer te maken met een lange autorit van vorige week, aan de zijde van mijn zoon. Discussiëren over muziek met mijn kinderen, 't is een favoriete bezigheid van me. Met Bram gaat het dan al snel de richting uit van hiphop. Zo bracht hij me tijdens de rit op de hoogte van de nieuwe, fel gemediatiseerde releases van Drake en Kanye West. Wat er goed aan was, wie er op featurede, welke de verschillen waren etc. Ook Britse grime en trap artiesten werd tegen het licht gehouden, met Dave en Skepta et j'en passe.

Ook andere genres kwamen aan bod. Snap bijvoorbeeld. Het is mooi om vast te stellen hoe de jongeren die oudere songs en bands uit pakweg eighties of nineties toch op een andere manier bekijken, beoordelen, beluisteren. Neem die eurodance van Snap (of van Ace of Base, of Urban Cookie Collective - twee bands die de autorit ook begeleidden). De jeugd kent die songs blijkbaar ook (ja zelfs The Key The Secret), maar beluistert ze zonder oog- of oorkleppen, ontdaan van ballast en vooringenomenheid. Bij ons zitten die songs sinds jaar in het vakje van de wat foute, platte eurodisco; de jongere generatie catalogeert minder en kent ze als "gewoon. Leuke liedjes."

Terug naar hiphop, moest ik natuurlijk tijdens die lange rit ook mijn duit in het zakje doen. Door na Regulate van Warren G die lekkere bleekschetensoul van Michael McDonald te laten horen, bijvoorbeeld. Of door het te hebben over Arrested Development en hun ecofriendly, social conscious hiphop uit het Zuiden. Samen naar Mr. Wendal luisteren, in de wagen, door de nacht klievend. Het had iets.

TVDW 05/09/2021 - Abba - Don't Shut Me Down (2021)

 

In deze vluchtige tijden waarin muziek overal en altijd instant consumeerbaar is, is het moeilijk om een plekje vrij te houden voor een evenement als de comeback van Abba. Want een evenement is het. Na 38 jaar een teken van leven geven en meteen iedereen met verstomming slaan: het is haast ondenkbaar. En toch wist Abba al die tijd te verzwijgen dat er niet twee of vijf songs zouden komen, maar een volledig nieuw album met tien songs. Twee ervan werden afgelopen weken vrijgegeven - en ze losten de verwachtingen meer dan in. I Still Have Faith in You heeft de grootsheid, de elegantie en de popmelodieën die we nog kenden vanop hun afscheidsnemend album "The Visitors", terwijl Don't Shut Me Down echo's bevat van een storytelling song als The Day Before You Came en van Head over Heels (het klimmend effectje in het refrein). Het leukst vond ik nog de glissando piano helemaal in de intro, een speelse knipoog naar Dancing Queen.