TVDW 22/09/2013 - Claptone feat. Jaw - No eyes (2013)

Er stond een andere tvdw in de startblokken, maar die werd last minute aan 300 km/u voorbijgestoken door deze geweldige song. Housemuziek had met de Britten van Disclosure en hun aardige debuutplaat enkele maanden geleden al kans op een tvdw, maar dit keer is het pas echt goed raak. Met iets wat de specialisten - waartoe ik allerminst behoor - als deep house omschrijven. Doet er niet toe, ik hoor vooral een soulvolle, spaarzame, ademende track. En de artiest zelf? Die Claptone is een rare dude die een Daft Punk'ske probeert te doen: een waas van geheimzinnigheid en een masker (- in dit geval eentje van een Venetiaanse rommelmarkt). Op soundcloud en spotify vind je enkele andere Claptone-spullen.

TVDW 15/09/2013 - Walter Wanderley - The Bobo (1967)

Het was maar een onooglijk klein papiertje. Een eerste beschreven vel in een voor de rest leeg notitieboekje. Ik kwam het tegen bij het opruimen en doorsnuisteren van allerlei spullen die van mijn vader zijn geweest. Medailles van toen hij aan veldlopen meedeed, een draaiboek voor een toneelstuk waaraan hij mee had gewerkt, de reispas van zijn huwelijksreis in 1964, het schriftje met alle verslagen die hij neerpende als bondsvoorzitter van de KSA van Kermt. En dus ook dit ene velletje papier waarop hij, in zijn typische, kleine geschrift, de namen van vier albums - met platenlabel en catalogusnummer - had neergepend.

Twee van die vier namen kwamen me bekend voor; Jimmy Smith, de beroemde jazz-organist, en Henry Mancini, de legendarische componist van talloze scores voor film en tv. De andere twee namen op het lijstje intrigeerden me des te meer. "Pops goes the trumpet" van Al Hirt & Boston Pops (uit bij RCA Victor) en "Kee-Ka-Roo" van Walter Wanderley (op jazz-label Verve). Genoeg prikkeling om me de afgelopen week in die platen te verdiepen. Al Hirt blijkt swingende, Booker T-achtige soul te zijn, terwijl Walter Wanderley staat voor iets wat anno 2013 vaak gecatalogeerd wordt onder de trefwoorden bossa nova cocktail lounge exotica.

Geen idee waarom net die vier artiesten neergekribbeld werden, geen van de vier albums bereikte ooit de platenkast van mijn vader. Misschien was er in die weken en maanden, volgend op de release van de lp's, geen geld meer over en ging alles naar de aankleding van een kinderkamer en naar babyspulletjes voor ondergetekende. Zovele jaren na datum wijd ik er alsnog met plezier een tvdw aan. Eentje voor jou, papa.

TVDW 08/09/2013 - Sister Sledge - Thinking of you (1979)

Kijk eens aan. Een tvdw voor Sister Sledge - altijd raar gevonden dat het niet als Sisters Sledge wordt geschreven, ze zijn toch met vier? - maar natuurlijk ook voor Nile Rodgers.

Rodgers en 'zijn' Chic speelden afgelopen donderdag ten dans in het Rivierenhof. Het werd een feestje zonder weerga, waarbij de man met de tot The Hitmaker gedoopte Stratocaster weliswaar slag om slinger in de verf zette dat hij en hij alleen de man was achter de hits van Chic, Sister Sledge, Diana Ross, Madonna, Duran Duran, INXS et j'en passe.

Zijn claim to fame mag dan al meer dan gerechtvaardigd zijn,  Rodgers deed door zo hard op eigen borst te kloppen, de waarheid ook wel wat geweld aan. Om maar "Original Sin" als voorbeeld te nemen: dat is en blijft vanzelfsprekend een volledig door INXS geschreven en ingespeeld nummer, waarbij Rodgers enkel (nou ja, enkel) de productie voor zijn rekening nam. Afgelopen donderdag bracht hij het alsof hij destijds bij dat nummer verantwoordelijk was voor tekst, muziek, videoclip, danspasjes én de koekjes in de studio. Neen, Rodgers liep niet bepaald gebukt onder teveel bescheidenheid.

Hoogtepunt in de met hits volgestouwde setlist? Ik telde er drie: Chic Cheer (dat weliswaar slechts in verkorte vorm werd gebracht), de lekker uitgesponnen intro van I'm Coming Out, en vooral dat mooie, tot heupwiegen aanzettende Thinking of you.

TVDW 01/09/2013 - The Feeling - You're so vain (2007)

Behoorlijk muziekloze week achter de rug en qua nieuwe releases is het relatief stil, dus op de ipod plaatsmaken voor wat favorieten uit de recente jaren en die er tijdens het joggen nog eens doorjagen. Zoals deze The Feeling - pop met een gouden randje. Deze plezierige cover is meteen goed voor de derde tvdw van de groep.