TVDW 03/03/2019 - Isbells - Means to an end (2019)

Nee, ik heb geen tvdw gewijd aan het heengaan van Willy Willy. Niet dat de man me niet nauw aan het hart lag. In mijn studentenjaren zag ik The Scabs talloze malen optreden, het was de periode van "Royalty in Exile" en de groep sierde enkele zomers lang de affiche van elk zichzelf respecterend festival, de setlist steevast afsluitend met een spetterende versie van Neil Young's Rockin' in the free world, een song die hen op het lijf geschreven was. The Scabs, dat was de groep die in het begin geboekstaafd stond als de Belgische versie van The Clash - en aan het eind als de Belgische versie van The Rolling Stones. Met de nadruk - met alle respect - op Belgisch, toch ook. In de teksten en de productie en soms ook gewoon in de kwaliteit van de songs hoorde je toch het Bélgische karakter. Net zoals je die ook hoorde bij Toy, The Machines, Dirk Blanchart etc.

Intussen, grofweg zowat sinds dEUS, is de Belgische muziek dat stadium al lang ontgroeid en klinkt de term Belpop zelfs wat denigrerend. Zovele groepen klinken uitgesproken internationaal. En kijk, dat levert zelfs tvdw's op - al zal ik nog vaak de (soms onterechte reflex) hebben om Engelse of Amerikaanse groepen te verkiezen boven Belgische. Ik moest er aan denken toen Means to an End plots op de radio te horen viel, nog zo'n song die de Vlaamse klei ontgroeid is. Ik was verbaasd toen bij de afkondiging bleek dat 'ie van Isbells was, een groep die ik tot nu toe had gecatalogeerd als te kneuterig. Intussen heb ik de bijhorende nieuwe plaat "Sosei" al even doorgenomen. Fijne songs, maar het prijsbeest blijft toch dat ambitieuze openingsnummer Means to an End, inclusief brede synths en een door de mangel gehaalde, distorted outro.

TVDW 10/01/2010 - Neeka - Not Enough Trying (2009)

Support your local artists. Het lijkt wel een mission statement, of een goed voornemen voor het nieuwe jaar. Vaststelling: over tien dagen bestaat deze blog vijf jaar en in die tijd heb ik amper 5 Belgische artiesten met een tvdw bedacht. Deze week leek wel een grote inhaalbeweging: toevallig zat aan alles wat de ipod haalde wel een Belgisch tintje. Zinnerboy Bart was zo goed een cd-eetje te droppen met nieuwe songs die hij voor zijn groep Zin had geschreven - altijd een leuk voorrecht om iets in avant-première te mogen horen. Idem voor Michiel C, young & gifted drummer, die me het nog uit te brengen album van het internationale gezelschap Gamila stuurde. Gamila brengt een kruising tussen experimentele jazz, world, filmmuziek en moderne technologie. Unlike anything you heard before; bevreemdend maar erg mooi. Check op www.gamila.info of op hun myspace pagina. Derde Belgische toets leverde het me door Hannes toegespeelde debuut van Isbells. Mooi mooi mooi en beslist klaar voor meer luisterbeurten in het jaar.

Over naar de jongedame die this week's TVDW wegkaapt. Meer local kan een artist moeilijk zijn - Neeka woont op zowat driehonderd meter van mijn huis. Gecharmeerd door de single Car Song (die naar het eind uitmondt in iets wat van Wendy & Lisa had kunnen zijn) had ik in mijn brede familiekring laten vallen dat haar nieuwe full-cd 'wel iets zou kunnen zijn voor onder de kerstboom'. Goede verstaanders hebben maar een half woord nodig, dus restte me enkel de plezierige taak om enkele weken later met gemaakte verbazing het pakje te openen.

Robin (zo heet Neeka's nieuwe) valt me nog duizend keer beter mee dan ik had gehoopt. Wat een plaat, jongens toch, wat een plaat! 't Is dat mijn eindejaarslijstje enkele weken terug al gepost werd, anders kwam deze er beslist ook in. Neeka wordt al eens snel en gemakzuchtig omschreven als de Vlaamse Joni Mitchell. Niets dat ik daar iets op tegen zou hebben - Mitchell had op deze blog in juni 2007 een tvdw met Not to blame, en ik zou een arm veil hebben om Neeka's versie van pakweg Come in from the Cold te horen. Maar op Robin horen we naast een tweetal door Joni beademde songs toch ook andere facetten. Opvallendst is de productie - rijk gelaagd maar met een heerlijke naturel - en de soms werkelijk verbluffende vocale arrangementen. Het boekje leert dat John Morand (Sparklehorse, maar ook Lauren Hoffman, waarvan ik de aardige cd's "From the blue house" en "Megiddo" in huis heb) een stevige hand in de cd had, en dat de plaat warempel deels opgenomen werd in mijn geboortedorp Heusden!

Voor audio , zie http://www.myspace.com/neekamusic (de eerste drie songs komen uit Robin). De tvdw is niet op myspace te beluisteren, maar het was de song die me bij aanvang meteen bij de keel greep. Highly recommended!