TVDW 08/05/2022 - Thomas Dybdahl - 3 Mile Harbor (2017)

 

Best een grote naam, die Dybdahl; een Noor die met zijn mix van emotionele folk en sfeervolle singer-songwriter stuff al een kleine tien albums lang hoge ogen gooit. Hij heeft zelfs een Grammy-nominatie op zak. Niet dat ik me in zijn oeuvre heb verdiept, maar ik kocht - eerder op goed geluk - zijn plaat "The Great Plains". David Baerwald (- had hier ook ooit een tvdw) schreef mee aan één van de songs, voor de rest zijn het vooral Noorse muzikanten die aantreden. 3 Mile Harbor doet me, net als de tvdw die Dybdahl in 2009 al scoorde, wat denken aan die malse, aaibare pop van Kings of Convenience. 

TVDW 29/11/2009 - Thomas Dybdahl - Something Real (2006)

Bestaat zoiets als muziekmoeheid? Dan had ik er vorige week last van. Nauwelijks ipod bovengehaald, weinig cd's opgedolven. Moet de weerslag zijn van de Detroit Breakdown voorbereidingen. Maakt ook dat dhr. Dybdahl uit Noorwegen hier op een diefje een tvdw weet te scoren. Zijn Best Of was de enige plaat die ik, tot twee keer toe, beluisterde afgelopen week. Niet dat de man zijn tvdw zou gestolen hebben. Zijn muziek, een subtiele jazzy variant op wat Kings of Convenience brengt, biedt een mooi antiserum tegen de overdaad aan lawaai. Ik kende Dybdahl eigenlijk nauwelijks, al dacht ik dat muziekminnende Don Bata hem wel ooit aanstipte bij een interplanetaire 'Mission'. Maar de kennismaking beviel me ten zeerste, met Something Real als een van de hoogtepunten - een zacht schuifelend Braziliaans ritme met een hoekig coda.

Oh ja, gisterenavond was er dan nog de langverwachte doortocht van The Tragically Hip in de AB - in aanwezigheid van the usual suspects and then some. De wat rare aanpak van 2 x 1 uur spelen, met half uurtje pauze, werkte wel. Maar het geluid zat lange tijd dwars (een uitzondering in de AB), en het feit dat ik de eerste twee nummers (New orleans is sinking en The Depression Suite dan nog) had gemist, hielp ook niet bepaald om in de juiste stemming te komen. Tweede helft was straffer, en zelden zag ik Gordon Downie zo enthousiast in wisselwerking met het publiek. Persoonlijke hoogtepunten? Ik telde er drie. Coffee Girl, ingeleid met de rake onliner Life's too short for bad coffee, Bobcaygeon en het verrassende ouwertje Fiddler's Green. Volgende weken die cd's van de Hip toch eens terug bovenhalen, was een bedenking die ik meerdere keren maakte.

http://www.sendspace.com/file/d1yck3

TVDW 16/03/2008 - Eddie Harris - Listen Here (1967)

De bepalende dag voor de tvdw van deze week was dinsdag, toen plots wel drie nummers stonden te dringen voor een nominatie. In de auto, op weg naar de AB, weerklonk plots "Down Payment Blues" van AC/DC. Met voorsprong het geweldigste radiomoment van de week. Ik hoef niet meer te zeggen welk station verantwoordelijk was voor deze verrassende programmatie, of wel?
Eenmaal in de AB maakte Savalas kans op een tvdw. Het zou hun tweede zijn geweest, want uit hun debuut plukten we er al eentje.
http://koop05.blogspot.com/2006/02/tvdw-12022006-savalas-all-over-you.html
Vooral de eerste drie songs uit de setlist van dinsdag waren schitterend - erg 'tight' gespeeld, en wat een sound blies dit viertal de zaal in! Wel jammer dat ze ons in de bissen niet plezierden met hun eigenzinnige, malse cover van "Dance Hall Days". En ook jammer dat die tvdw All Over You in de kast bleef. Maar niemand kon tippen aan het pakketje dat ik diezelfde avond overhandigd kreeg: de volledige Mission To Venus, verspreid over zeven cd's!
Dit vraagt om wat uitleg. Mission To Venus (M2V) is een initiatief van the man we call Don Bata. 'Een reis naar Venus - plaats voor 21 cd's/lp's onderweg. Welke kies je?', zo luidde de opdracht. In totaal bleek er in de raket plaats voor vier personen. De tot 'Commander' gebombardeerde Don Bata gaf ons elk een tiental muziekgenres, waaruit we er zeven moesten kiezen. Elk genre mocht dan vertegenwoordigd worden door drie platen. En uit elke plaat mocht één song naar de M2V compilatie - wat zorgt voor zeven van een mooi hoesje voorziene cd's, met een kleine honderd songs erop (21 x 4 + wat bonus tracks). Wat staan ze mooi in mijn kast, rug aan rug. Oh ja, en bij de M2V hoort ook een knap vormgegeven documentje, waarin elk van de reizigers zijn keuze beargumenteert. Een boekje dat mooi ligt op onze salontafel.
Het was niet het eerste initiatief van Don Bata, in het verleden had hij al een 'Museum' (cfr. de StuBru-aanpak) en een 'Mission To Mars' opgestart. Telkens een leuk alibi om te beginnen grasduinen in de muziekcollectie, te delibreren en te selecteren. Welke plaat neem ik mee, en waarom? En welke song is representatief en kies ik? Denkoefeningen en spelletjes waar alleen muziekgekken als ik iets aan hebben, maar kom - een mens moet iets doen.
Intussen is, na een lange bevalling (de eerste M2V-mail dateert van 26 februari 2007!), de lancering richting Venus dus een feit. Kan ik meteen zien en horen wat mijn medereisgenoten selecteerden. Ik zit nog maar halverwege Volume 2, maar de cd's leverden alvast prettige kennismakingen op (Thomas Dybdahl, Josie Cotton en Feist), en herontdekkingen van spullen die in mijn kast stof liggen te vergaren (Suba, Michelle Shocked). De track die me vooralsnog het meest omverblies, was het getoeter van Eddie Harris op de sax; een selectie van The Commander zelf. Wat googlen leert dat Eddie Harris op deze opname wordt bijgestaan door percussionist Ray Barretto en King Curtis (auteur van een van mijn favoriete soulnummers, Memphis Soul Stew) en dat de productie in handen was van de grote Arif Mardin. Enjoy, en hats off to Don Bata!

http://www.sendspace.com/file/gnj4oc