TVDW 30/04/2023 - Lou & the Hollywood Bananas - Cette fille-la (Take five) (1979)

 

TVDW 955. Een paar weken geleden Dave Brubeck, en nu Lou Deprijck, met een speelse versie van Brubeck's bekendste nummer, Take Five. 

De tvdw is gerelateerd aan een korte trip richting Bretagne, waar ik samen met Peter een bezoekje bracht aan Valerie en Jean-Marc. Ik kocht er (vanzelfsprekend) ook enkele platen, waaronder dit  uitstapje richting Jamaica, van een van de meest opvallende figuren uit de Belpop. Lou Deprijck was een meester-oplichter, een carnavalesk figuur, een gewiekst zakenman - maar ook iemand met een goed ontwikkeld gevoel voor commerciële pop. Hij was er, net als heel wat Britse muzikanten, als de kippen bij om te kapitaliseren op het door Bob Marley gegangmaakte, wereldwijde succes van reggae. Deprijck deed geen half werk, en ging naar Kingston om er met rasartiesten uit het genre samen te werken.  Het resultaat was niet enkel de plezierige hit Kingston Kingston, maar ook een herwerking van Take Five. Take Five werd nota bene niet geschreven door Brubeck zelf, maar door diens pianist Paul Desmond. Brubeck's vrouw Lola schreef er nadien een tekst bij - die Deprijck vertaalde naar het Frans.

TVDW 23/04/2023 - A Flock of Seagulls - I Ran (1982)

TVDW 954. Snel nog eentje opvissen uit het blik eighties synthpop. A Flock of Seagulls maakte vrij generieke synthpop maar had toch een kleine claim to fame, dankzij die paar knappe hits - en oké, ook dankzij dat weirde, haast met opzet belachelijke uiterlijk van de bandleden. Ik denk zelfs dat ze er destijds, in die met neonkleuren en rare kapsels omgeven jaren tachtig, al onnozel uitzagen. De tvdw is uit het debuut van de band. Een band waarvan ik trouwens lange tijd dacht dat ze uit Australië kwam, maar dit terzijde. 

TVDW 16/04/2023 - The Knack - Mr. Handleman (1980)

 

TVDW 953. Ze lijken - in beeld én geluid én attitude - wel de peetvaders van die übercoole gitaarkerels die later zouden komen, The Strokes. The Knack wordt in vele muziekboeken steevast in één adem genoemd met de disco demolition en de disco backlash; bewegingen die eind jaren zeventig een scharnierpunt in de pop vormden. De song werd zowat lijnrecht tegenover Le Freak van Chic gezet - twee kampen, de toekomst en het verleden, de geloofwaardigheid versus de platte commercie. Althans voor het grote publiek, want de critici sabelden The Knack al snel neer: te arrogant - de band had bij wijze van stunt beslist om niét met de pers te praten - en te vrouwonvriendelijk in de teksten.

The Knack als vaandeldragers van de rock, strijdend tegen disco, was natuurlijk langs alle kanten een overtrokken vergelijking. Powerpop was er heus al wel voor The Knack in 1979 My Sharona uitbracht (- kijk maar naar de catalogus van The Kinks, waarvan The Knack een song coverden). En disco stierf heus niet op dat moment en trok nog een heel eind de jaren tachtig in. 

Omwille van het grote succes van het debuut en het feit dat de groep bij critici niet in de bovenste schuif lag, werd The Knack's tweede album (met de heerlijk prikkelende titel "... But the little girls understand") van bij de release al neergesabeld. Jammer eigenlijk, want die tweede plaat is bij momenten even krachtig. Net als het debuut in een productie van Mike Chapman, een man die na zijn veelvuldige songschrijverij voor The Sweet en Suzi Quatro en zijn productie voor Blondie ("Parallel Lines"!) wel wist hoe je krachtig én poppy kon zijn. True, tekstueel is het er vaak wel redelijk over, maar dat kan de tvdw-nominatie (de tweede van de groep trouwens) niet tegenhouden. Overigens een nummer dat prima te plakken valt aan Mr. Tough van Yo La Tengo, maar dit terzijde.

TVDW 09/04/2023 - Dave Brubeck Quartet - Unsquare Dance (1961)

 

TVDW 952. Weinig zin om uitvoerig commentaar te schrijven, dus volstaat het om het overbodige nog even te schrijven: dat Dave Brubeck en zijn kwartet tot het allerfijnste uit de jazz behoren. Speels, inventief en altijd gelardeerd met (erg ongewone) ritmes. Afgelopen week belandde het iconische "Time Out" en de twee jaar later verschenen 'opvolger' "Time Further Out" op de draaitafel. 

Ben ik de enige die bij Unsquare Dance onwillekeurig moet denken aan Pharrell?

TVDW 02/04/2023 - The Waterboys - The Pan Within (1985)

 

TVDW 951. Een kippenvelmoment is meestal voldoende om een tvdw weg te kapen, en vorige week gaf Mike Scott me er eentje toen hij in de Roma de intro van Because the Night naadloos liet overgaan in The Pan Within. Om aan het eind van de majestueuze, bevlogen versie van die song de cirkel rond te maken en terug te keren naar de door Springsteen geschreven (en door Patti Smith afgewerkte) hit uit de seventies. 

Het concert van de Waterboys was boeiend om meerdere redenen. De bandbezetting bijvoorbeeld, waarbij de fiddle en sax vervangen werd door keyboard en hammond, wat zorgde voor een meer rockerige, niet zelden aan Neil Young's Crazy Horse herinnerende sound. De setlist ook, die kriskras teruggreep naar de hoogtepunten van "This is the Sea" en "Fisherman's Blues", maar ook plaats maakte voor een song als Once Were Brothers, oorspronkelijk van Robbie Robertson maar (in arrangement en tekst) aangevuld door Scott. Op zo'n momenten leken de Waterboys - nu ja, leek Scott - de Ierse folktraditie af te zweren en te kiezen voor Americana-rock à la de Wallflowers. Een jasje dat hen net zozeer paste, trouwens. 

Vooral de haast ontroerende, tomeloze overgave waarmee Scott na zovele jaren op de teller zijn songs nog steeds met de nodige daadkracht de zaal inzwierde, maakte het optreden memorabel. Bij momenten zo straf dat de obligate maar nogal routineuze versie van Whole of the Moon helemaal aan het eind van de set, eigenlijk niet had gehoeven.

Het concert deed me onwillekeurig terugdenken aan november 1985, inderdaad 38 jaar geleden (!), toen de Waterboys mijn allereerste kennismaking waren met wat een 'live optreden' voorstelde. In Vorst was dat, toen de band als voorprogramma aantrad, voor het grote gordijn dat support act scheidde van hoofd act (Simple Minds). "This is the Sea" was nog maar net uit, en ik herinner me hoe sterk de band toen voor de dag kwam, met songs die we pas in de daaropvolgende maanden allemaal op de radio leerde kennen.