TVDW 16/04/2023 - The Knack - Mr. Handleman (1980)

 

TVDW 953. Ze lijken - in beeld én geluid én attitude - wel de peetvaders van die übercoole gitaarkerels die later zouden komen, The Strokes. The Knack wordt in vele muziekboeken steevast in één adem genoemd met de disco demolition en de disco backlash; bewegingen die eind jaren zeventig een scharnierpunt in de pop vormden. De song werd zowat lijnrecht tegenover Le Freak van Chic gezet - twee kampen, de toekomst en het verleden, de geloofwaardigheid versus de platte commercie. Althans voor het grote publiek, want de critici sabelden The Knack al snel neer: te arrogant - de band had bij wijze van stunt beslist om niét met de pers te praten - en te vrouwonvriendelijk in de teksten.

The Knack als vaandeldragers van de rock, strijdend tegen disco, was natuurlijk langs alle kanten een overtrokken vergelijking. Powerpop was er heus al wel voor The Knack in 1979 My Sharona uitbracht (- kijk maar naar de catalogus van The Kinks, waarvan The Knack een song coverden). En disco stierf heus niet op dat moment en trok nog een heel eind de jaren tachtig in. 

Omwille van het grote succes van het debuut en het feit dat de groep bij critici niet in de bovenste schuif lag, werd The Knack's tweede album (met de heerlijk prikkelende titel "... But the little girls understand") van bij de release al neergesabeld. Jammer eigenlijk, want die tweede plaat is bij momenten even krachtig. Net als het debuut in een productie van Mike Chapman, een man die na zijn veelvuldige songschrijverij voor The Sweet en Suzi Quatro en zijn productie voor Blondie ("Parallel Lines"!) wel wist hoe je krachtig én poppy kon zijn. True, tekstueel is het er vaak wel redelijk over, maar dat kan de tvdw-nominatie (de tweede van de groep trouwens) niet tegenhouden. Overigens een nummer dat prima te plakken valt aan Mr. Tough van Yo La Tengo, maar dit terzijde.