TVDW 30/07/2017 - Jose Feliciano - Marguerita (1976)

Meer dan terecht dat deze man eindelijk zijn tvdw krijgt. Feliciano kende ik jarenlang enkel dankzij zijn eigenzinnige cover van Light My Fire. Aan het begin van mijn intussen pakweg vijf jaar durende herboren vinyljacht, graaide ik een eerste van zijn platen mee - intussen zit ik al aan nummer 13. Om een of andere reden belandt hij vaak in uitverkoopbakken naast 'the usual suspects'. Niet dat ik klaag, zo kan ik zo voor een appel en ei meegraaien. Feliciano (geboren in Puerto Rico, blind, gitarist) heeft een carrière lang geswitcht tussen niet enkel Engels en Spaans, maar ook tussen traditionele flamenco en andere Zuid-Amerikaanse genres enerzijds, en pop rock en soul anderzijds. En ook al was hij een erg begenadigd muzikant en songschrijver, toch deed hij op vele van zijn platen ook 'een Joe Cockertje', 't is te zeggen: zorgvuldig uitgekozen covers naar zijn hand zetten; telkens gezongen met Feliciano's typische klankkleur en frasering. Het maakt vooral van zijn seventiesplaten een plezier. "For my love... mother music" uit 1974 had Steve Cropper (Booker T & the MG's, Otis Redding) als producer en bevat covers van songs van o.a. Steely Dan en Johnny Guitar Watson, terwijl "Sweet Soul Music" uit 1976 een productie kreeg van de grote Jerry Wexler. Uit die laatste plaat komt de tvdw, een song geschreven door Jake Holmes. Niet meteen een household name, die Holmes, al hangt er wel een aardige anecdote aan de man vast. Holmes is namelijk de auteur van het originele Dazed & Confused, een song die later bekend werd in de versie van Led Zeppelin. Er is wat getouwtrek rond geweest. Jimmy Page beweerde de song eerst zelf te hebben geschreven, maar regelde uiteindelijk een 'out of court settlement' met Holmes. Soit, de tvdw van Jose Feliciano heeft hier niks mee te maken - het is een funky, met spetterende blazers gekleurde song die lekker dicht tegen Stevie Wonders beste werk (om Living for the city niet met naam te noemen) aanschurkt.

TVDW 23/07/2017 - Cat Stevens - Later (1973)

Veel rustiger werk op de draaitafel afgelopen week. Gerry Rafferty, Don McLean, Mathilde Santing, Tania Maria, het Dire Straits-debuut.... Maar de plaat die ik het meeste beluisterde, was "Prisoner", eentje van Cat Stevens uit 1973. Naar eigen zeggen wou hij met dit album afstand nemen van zijn uiterst succesvolle singer-songwriter stuff van de jaren voordien. Vandaar de plaatkantvullende Prisoner Suite op de A-side, vandaar ook een door een opvallend funky ritme gesteunde song als Later op de B-side. Een tvdw die me met dat hortende funky ritme trouwens wat doet denken aan die andere tvdw van een tijd geleden, On Broadway, in de versie van George Benson. Oh ja, die Prisoner Suite die een kleine twintig minuten duurt, heeft aan het eind een passage die Coldplay zou gepikt hebben voor Viva La Vida. Dat beweerde althans Stevens, maar tegengesteld aan Joe Satriani wilde hij er geen rechtzaak van maken.

TVDW 16/07/2017 - Mista - Blackberry Molasses (1996)

Best een fijn moment: samen met de zoon gaan kijken naar "All Eyez on Me", de biopic over 2Pac. De prent zelf oversteeg het niveau van de weekendfilm nauwelijks, maar de soundtrack pompte natuurlijk wel een lekker eind weg. Beste scene was de prelude tot de drive-by shooting op de Las Vegas Strip. Tupac die naast Death Row-platenbaas Suge Knight plaatsneemt en luistert naar Blackberry Molasses, seconden voor hij wordt neergeschoten. Of het een dichterlijke vrijheid van de scenarist betrof dan wel echt gebeurd is, weet ik niet, maar het werkte wel. Sowieso altijd wel een goeie song gevonden, dat Blackberry Molasses; ergens tussen gospel en R&B. Fijn om daags na de film achteloos het cd'eetje in te schuiven en de reactie van de zoon te zien.

TVDW 09/07/2017 - Phil Carmen - On my way in L.A. (1985)

Ik zit al ver boven de 600 tvdw's, je moet het me dus niet kwalijk nemen als het geheugen me soms in de steek laat. Ik dacht dat ik deze song al eens ooit genomineerd had, maar niets blijkt minder waar. Tijd dus om hem nu te posten, in de week dat ik de bijhorende lp "Walkin' The Dog" op de kop kon tikken. Aardige plaat, maar het prijsbeest blijft toch deze ene song. Very much eighties indeed, maar in de oorspronkelijke, lang uitgesponnen versie toch een mooi voorbeeld van avontuurlijke, laidback jazzy pop.

TVDW 02/07/2017 - Joan Armatrading - More Than One Kind of Love (1990)

Elf plaatjes gescoord in Londen, telkens voor één pond. Een dure stad ja, ook voor vinyl, maar als je zoekt vind je nog wel wat aardige koopjes. Ik was tevreden om bijvoorbeeld plaatjes van Carmel, The Call en Nona Hendryx te vinden, maar de beste vondst was vermoedelijk toch "Hearts and Flowers". Intussen al het twaalfde album van Armatrading dat ik op vinyl heb. Openingsnummer More Than One Kind of Love laat horen waarom Armatrading - vooral als tekstschrijfster - zo sterk is. Weinige artiesten kunnen zo rechtstreeks de luisteraar aanspreken, zonder al te veel cryptische omschrijvingen of allegorieën, maar in heldere, eenvoudige bewoordingen die toch de val van clichés weten te ontwijken.