TVDW 29/05/2016 - Japan - Suburban Love (1978)

Neen, ze werd niet bepaald op gejuich onthaald. Zowel de jongste dochter als de vrouw lieten meermaals hun ongenoegen blijken toen "Adolescent Sex" nog eens opgegooid werd. 't Is ook niet bepaald een hapklare brok, eerder een opzettelijk dwarse, morsige mix van glamrock, disco en early new wave. Maar voor alle duidelijkheid: geef me deze sleazy early days versie van Japan any time, in vergelijking met die uiterst smaakvolle arty farty designer soul die in de latere periode (en in de soloplaten van David Sylvian) zou geserveerd worden.

Ik kan me trouwens nog perfect voor de geest halen wanneer ik Adolescent Sex (de single) voor het eerst hoorde. Op het afsluitend schoolfeest aan het eind van het zesde studiejaar, in de lagere school in de Kapelstraat. Ik weet gek genoeg zelfs nog wel andere platen er door de lokale discobar werden gedraaid, die namiddag. Dance Away van Roxy Music was erbij en Sweet Lui-Louise van Iron Horse. Beide kwamen uit in april 1979, zo leert google, dus dat kan kloppen. Niet dat we als kinderen zo rond die discobar gekluisterd zaten, we hadden het te druk met een spelletje 'surplace': met krijt waren lange witte lijnen getrokken, het was de bedoeling om zo traag mogelijk en zonder de voet te zetten, de hele afstand af te leggen. Een spelletje dat Dirk S die verderop in onze straat woonde, steevast won.

Terug naar de tvdw. Ik dacht altijd dat de groep destijds meteen een wereldwijd succes was, maar in feite sloeg de single Adolescent Sex enkel aan in Nederland (en op een speelplaats in Heusden). Het bijhorend album werd uitgebracht op het Duitse Hansa-label, natuurlijk beter bekend van Boney M. Er staat een cover op van een nummer van de musical "Funny Girl". En de stand-out track is Suburban Love, een avontuurlijk nummer dat voortdrijft op een vette groove, vunzige vocals, een disco gitaarlickje en swooshy syntheffectjes - niet toevallig zou de groep even later samenwerken met Giorgio Moroder.

TVDW 22/05/2016 - The Heavy - Miss California (2016)

Ze maken een mooie mix tussen stomende rhythm and blues en pittige indie-rock, dit groepje uit Bath. Alsof Bloc Party een plaat op het Stax-label zou uitbrengen. In 2009 gooiden ze al hoge ogen met "The House that Dirt Built" en nieuwe plaat "Hurt & the Merciless werkt volgens dezelfde receptuur. Blazers, strijkers, een vrouwelijk achtergrondkoortje, een hyperactieve drummer en een expressieve zanger: de songs van The Heavy zijn mooi volgeplamuurd. De tvdw is niet meteen de meest representatieve track van het album, wel degene die zich het snelst tussen de oren nestelt: een hoekig ritme dat van Arctic Monkeys had kunnen zijn, een verloren gelopen trompetje, een onvervalst Brits bruggetje en een instant meezingbaar refrein.

TVDW 15/05/2016 - Dogg Master & Busta Brown - Like A Robot (2010)

Zo'n weekend waarin de dochters full force de tvdw komen wegkapen. Het begon al vrijdag, toen ik de oudste de nieuwe van Milow presenteerde. Eerste luisterbeurt leek me wel oké, met hier en daar een verrassende invulling. Sowieso zal hij de volgende weekends nog wel wat luisterbeurten krijgen van Elien - je bent fan of niet, toch? Hanne had diezelfde avond haar afsluitend optreden Zang. Gesteund door wat strijkers en blazers zette een hele horde kinderen de tanden in nummers van Lais, Ramses Shaffy, Boudewijn De Groot en Bart Peeters. Vooral Heist-Aan-Zee werkte wel op de emotie, natuurlijk.

Maar voor de rest was het toch vooral hiphop don't stop, y'all. Ook bij de jongste, die haar eerste dansoptreden had, een hiphop act in een bomvol Cultureel Centrum van Bornem. Schitterend om te zien - en te horen. De meisjes dansten op een mix van Nelly, Missy Elliott en deze Dogg Master, een Franse producer die duidelijk verder borduurt op de old school Afrika Bambaataa ritmes. Oh ja, eerder in de week had ik Hanne nog de eerste strofe uit Rapper's Delight aangeleerd. Nog even en ze loopt hier rond als een echte b-girl in a buffalo stance! Word!

TVDW 08/05/2016 - Heaven 17 - ... (and that's no lie) (1984)

Het verhaal is bekend: de jongens van Heaven 17 zaten eerst bij Human League, maar sprongen van het schip nét voor de gouden kalf "Dare" geboren werd. "Dare" groeide uit tot een anthem van de jaren tachtig, terwijl Heaven 17 en hun platen toch meer cult bleven. Onterecht, eigenlijk, want de groep kan toch ook wat geloofsbrieven voorleggen. Debuut "Penthouse and Pavement" was een grillige maar catchy poging om new wave en synth pop te rijmen, terwijl opvolger "The Luxury Gap" een romantische popplaat werd met hitsingles als Let Me Go en Come Live With Me. Ook als producers drukten de leden van Heaven 17 een stempel op de jaren tachtig, als drijvende kracht achter het debuut van Terence Trent d'Arby en de comeback van Tina Turner.

Is daarmee alles gezegd? De Heaven 17 discografie herbergt voor de rest inderdaad niet bijster veel goeds. Tenzij dan die dérde plaat, "How Men Are". Grote hits kwamen er niet meer uit, tenzij dat halve radiohitje Sunset Now. Zovele jaren later scoor ik de plaat voor een schamel pondje in Edinburgh en herontdek ik 'm. 't Is een wat experimenteler, soulvol album dat het evenwicht opzoekt tussen koele Fairlight-synthgeluidjes en een hete blazerssectie. Niet zomaar een blazerssectie, maar the Phenix Horns (sic), de vermaarde toeteraars van Earth Wind & Fire, die begin jaren tachtig ook door Genesis (Paperlate) en op de eerste soloplaten van Phil Collins werden ingehuurd.

De tvdw is het slotstuk van de plaat. Het is de Bohemian Rhapsody van de synthpop: geladen, mysterieus, bombastisch, funky en met heel wat tempowisselingen.

TVDW 01/05/2016 - Electric Light Orchestra - The Fall (1980)

Het zijn twee trapjes die de twee delen van onze keuken - die met het fornuis en die met de eettafel - van elkaar scheiden. Ze is nog maar elf en een echte lichtgewicht, dus het kan nog net. Als ze op het verhoogde deel staat en ik op het lager gelegen deel, schaart ze haar benen rond mijn middel en kunnen we door de keuken beginnen te dansen. Het gebeurt slechts nu en dan, hoor. Ze moet er al zin in hebben en er moet natuurlijk ook net een geschikt nummer door mijn Sonos-luidspreker schallen. Afgelopen week viel alles mooi in de plooi. De soundtrack van "Xanadu" stond op en The Fall kwam voorbij.

Het is een van de zogenaamde 'deep cuts' uit de catalogus van Electric Light Orchestra. Het was geen single, staat niet op de traditionele verzamelaars en is zelfs op Spotify niet te vinden. Een echt pareltje nochtans, waarop de karakteristieke troeven van E.L.O. volop worden uitgespeeld - de pathos, de lyriek, de strijkers, de harmonieën.

Maar dat het nummer het tot tvdw schopte, dat was toch met name de verdienste van Hanne. Nog een paar jaren en ze wil dit soort dansjes vermoedelijk niet meer doen. Dus zolang het nog kan, is het best om er van te genieten. Toch?