TVDW 21/04/2024 - Sammy Davis Jr. - Hi-Heel Sneakers (1970)

 

TVDW 1006. Van de originele rat pack leden valt veel te vertellen, maar er is alleszins maar eentje die funky uit de hoek kon komen. Terwijl Sinatra en Dean Martin hun leven lang min of meer braafjes in hun crooner hoekje bleven, maakte Sammy bonte uitstapjes richting blaxploitation, soul en funk. Zijn versie van Hi-Heel Sneakers (een nummer dat door Jan en alleman gecoverd is), is illustratief.

TVDW 14/04/2024 - Big Audio Dynamite - Contact (Club Mix) (1989)

 

TVDW 1005. Alweer 14 jaar geleden dat deze groep haar eerste tvdw scoorde, maar de liefde blijft. Ik kan me voorstellen dat de Clash-fans van het eerste uur, die de band in volle punkperiode adoreerden, deze nageboorte van Mick Jones maar niks vonden. Mainstream zou ik het niet noemen, de hybride vorm van dance, hiphop ritmes en pop die B.A.D. bracht, maar edgy en anti-establishment was het allerminst.

Niet dat Jones vanuit de Clash geen enkele erfenis meenam naar B.A.D. De funky basslijntjes waren er al (The Magnificent Seven), de poppy uitstapjes ook (Hitsville UK), net als de experimentjes richting dub (zie de helft van Sandinista).

In een voor het overige windstille week haalde ik mijn 12 inches van B.A.D. nog eens boven. Vermakelijke stuff, ook al omdat de groep zich op die maxi's weinig aantrok van conventies en soms eindeloos door ging met het stoeien met samples en het verkopen van onzin. De piano house uit de tvdw is een goed voorbeeld.

TVDW 07/04/2024 - Patrice Rushen - Remind Me (1982)

 

TVDW 1004. Die invitatie om anderen lukraak een plaat te laten kiezen, waar ik het vorige week over had, leidt ook deze - voor de rest muzikaal kalme - week tot een tvdw. Dit keer gooide Hanne de uitstekende "Anthology"-plaat van Patrice Rushen op de draaitafel. 

Nu, aan dat guest-DJ'ing hangt meestal een spelletje vast. Hanne smokkelt het album binnen, legt het op en kijkt dan vragend naar mij. Niet zelden weet ik redelijk snel om welke artiest het gaat, maar af en toe - als er een minder voor de hand liggende plaat wordt gekozen - duurt het toch wat langer. Dan geeft ze mee een meewarige blik waarin "you're losing it, old man" te lezen valt. Bij "Anthology" en de openingstrack Remind Me was het weer van dat. 

Een song op die manier, zeg maar 'blind' en met frisse oren, beluisteren: het is vaak ideaal om een artiest te herontdekken, of om te horen wat je voordien nooit hoorde. Zoals ook bij Remind Me: een heerlijke slowjam die makkelijk langs iets van Janet Jackson kan liggen. 

Patrice Rushen is trouwens heel wat meer dan "die van Forget Me Nots"; het is een geschoolde jazzmuzikante die na haar eerste drie platen op het Prestige label de cross-over maakte richting pop en R&B (op het Arista-label). Ze werd door Prince ook gevraagd om op diens debuut te spelen (- waarna hij verliefd werd op haar en, zo wil de legende, zelfs I Wanna Be Your Lover voor haar schreef). 

TVDW 31/03/2024 - Lou Rawls - Too Much Living To Do (1972)

 

TVDW 1003. In het paasweekend had mijn vrouw het prima idee om de drie kinderen en hun respectievelijke liefjes uit te nodigen voor een brunch. In plaats van gewoontegetrouw een van mijn kinderen te vragen om - lukraak - een plaatje uit de kast te trekken, vroeg ik het nu eens aan Ben, het liefje van de jongste. Noem het een rites of passage kinda thing. Ben legde "A Man of Value" op. Het deed me nog eens beseffen wat een geweldig artiest die Lou Rawls toch wel was. Door zijn twee grootste hits wat makkelijk weggezet als een Barry White-achtige soulvolle crooner, maar die man had heel wat meer in zijn mars. Zijn stijl en stem zijn haast even uniek als die van Bill Withers of Al Green; alleszins in de platen die hij in de eerste helft van zijn carrière maakte. Dus bij deze: spotlight on Lou Rawls, y'all.