Sunday, April 26, 2009

TVDW 26/04/2009 - Duncan Browne - Planet Earth (1978)



Natuurlijk genoot ik er afgelopen woensdag in Vorst van om samen met o.a. Gust, Marc en Zinnerboy Bart de neuzelende grootmeester, het enigma genaamd Dylan, aan het werk te zien. Opvallend welgemutst leek hij me - al uit zich dat bij Dylan niet in grappen en grollen met publiek en muzikanten, eerder in een nauwelijks waarneembaar glimlachje en een schuchtere poging tot lossere lichaamstaal, meer niet. Maar de muziek was prima, met o.a. een furieuze versie van Highway 61 Revisited en een laidback shuffle in Ain't Talking.
In de strijd om een tvdw werd Dylan echter voorbijgestoken door een onbekende Brit. De erg boeiende blog frisiansotherfavorites.blogspot.com postte immers drie van de (inmiddels in de obscuriteit verdrongen) albums van Duncan Browne.
Een boeiend figuur, die Browne: de folkplaat die hij eind jaren zestig, onder de vleugels van Rolling Stones manager Andrew Loog Oldham, opnam, spreekt me minder aan, maar eind de jaren zeventig bracht hij twee prachtplaten uit. "Wild Places" is de enige song die bekend werd. Ik dacht steeds dat het wereldwijd een grote hit was, maar dat blijkt niet zo, blijkbaar sloeg het nummer enkel in onze Lage Landen aan. De full-albums blijken een erg boeiende ontdekking: Browne wisselt progrock-achtige instrumentals af met glossy georchestreerde pop genre Alan Parsons en artrock à la Roxy Music. En wat een muzikanten, met vooral de partijen van mijn favoriete bassist John Giblin (zie o.a. Joan Armatrading, Simple Minds, Gerry Rafferty, John Martyn en Jon Andersons Animation) vooraan in de mix.
De tvdw start als een akoestische Bowie, om uit te waaien naar een kamerbrede Floyd-achtige ballad. De link met Bowie is overigens niet lukraak. In de midseventies vormde Browne samen met Peter Godwin (die later de eighties synthklassieker Images of Heaven zou brengen) het duo Metro. Op hun enige album was Criminal World de opener, een song die Bowie later zou coveren op Let's Dance.
Het verhaal kent trouwens geen happy end, want Browne sterft in 1993 aan kanker, hij werd amper 46. Wat achterblijft zijn erg knappe songs. Zoals de tvdw.

http://www.sendspace.com/file/tgcxyk

Labels: , , , , , , , , , ,

3 Comments:

Anonymous zinnerboy said...

Mooie track en die fijne bas springt er echt opvallend uit. Wat ik mij voornamelijk van Duncan Browne herinner is het 'videoclipje' van Wild Places, waarin een niet onaantrekkelijke deerne in panterpakje figureerde (kronkelend rond de benen van de zanger). Ik vraag mij af wat er van haar zou geworden zijn. Een fin-de-carrière in The Pink flamingo misschien...

3:04 AM  
Blogger Koop said...

Wat staat hij daar belachelijk in dat clipje, net als die halfslachtig rondkruipende deerne (pull down those those pants, for God's sake, if you are thàt horny!). Vintage avro's toppop fabrikaat, denk ik

Wat er van de dame geworden is? Wel, zee trouwde met de heer Browne for one thing.

3:09 AM  
Blogger Koop said...

http://www.youtube.com/watch?v=5i55Sw965ZQ

3:09 AM  

Post a Comment

<< Home