TVDW 08/03/2009 - The Hoodoo Gurus - Hallucination (1989)

Samen met Nico & Nico genoten van de weergaloze Theo Maassen: een fast-paced monoloog van ruim anderhalf uur waarin Barba Mama, voorvochtmensen, pa's eieren, over het tapijt schurkende homo's, de Man van Zes Miljoen en een heleboel poignante opmerkingen ondergebracht werden: respect! Maar Maassen is geen muziek (buiten de tune van DJ Shadow die na afloop door de boxen galmde), dus niet TVDW-fähig.

De nieuwe U2 dan misschien? Mijns inziens heeft U2 twee soorten platen: overgangsplaten en scharniermomenten. Bij die laatste reken ik The Joshua Tree, Achtung Baby en All that you can leave behind. Albums die niet enkel een nieuwe hoofdstuk waren in hun discografie, maar ook meteen een paragraaf opeisten in het grote boek De Geschiedenis van de Rock. De nieuwe is duidelijk een overgangsplaat.
Ik hoorde een echt gewéldige song, Moment of Surrender, waarin de groep het kruispunt tussen soul en gospel opzoekt. Ik hoorde twee erg sterke song naar het eind van de plaat, White as Snow en Cedars of Lebanon. Maar ik hoorde ook veel effectjes (om niet te zeggen gimmicks), veel productie en veel matige songs die in het verlengde liggen van die teleurstellende eerste single. Drie sterke momenten op elf, da's een slecht rapport. Ik las dat U2 met een vijftigtal songs de studio introk voor een laatste, finale selectie; ik vraag me af wat er dan in de vuilnisbak belandde. Nog een geluk dat Bono op deze plaat (nog steeds/meer dan ooit) een geweldige zanger blijkt, en ook als tekstschrijver met meerdere knappe lijntjes komt.

Neen, dan heb ik meer plezier beleefd aan het afstoffen van dat album dat de Australische Hoodoo Gurus eind jaren tachtig uitbrachten. Altijd een goed teken, als je een plaat na meer dan tien jaar nog eens bekijkt en je meteen bij het lezen van de songtitels opnieuw alle melodieën voor de geest kan halen. Wat een geweldige titel draagt dat album, trouwens. Magnum Cum Louder. Gedachtensprong naar het gezin: volgend schooljaar start mijn oudste dochter met het middelbaar, we zijn dit weekend naar de opendeurdag van een potentiële school geweest en bleven lang stilstaan bij de erg gedreven lerares Latijn. Mocht het inderdaad Latijn worden, begrijpt de dochter binnen afzienbare tijd die woordspeling. Latijn en rock, ze gaan wel degelijk samen.

Dat The Hoodoo Gurus voor rock staan, is een understatement. Er was een tijd dat ik me volledig onderdompelde in de gitaarrock, college-rock en garagerock. The Del Fuegos, Dream Syndicate, Beatfarmers, Rainmakers, Rave-Ups, Tragically Hip... alle brachten ze platen uit die ik nog steeds koester. Vanuit Australië sloten The Hoodoo Gurus aan bij dat groepje guitar slingers. Luister naar het heftige "Hallucination", en als bonus naar het meer poppy maar al even mooie "Another World" (gezegende met een geweldige break vanaf 1'25"). Van diezelfde, foutloze plaat. Magnum Cum Louder. Hoe komen ze er op...


http://www.sendspace.com/file/r01tr2

bonus:
http://www.sendspace.com/file/4rtj46