TVDW 29/05/2011 - Christopher Cross - November (2011)

Laat u niet misleiden door voorbije TVDW's van Machine Head, Hoodoo Gurus of Leather Nun: ik ben een zachtgekookt ei. En qua zachtgekookte muziek kan niemand tippen aan Christopher Cross, the master of mellow music. Cross is haast letterlijk synoniem met de start van de eighties: zijn titelloze debuut werd in december 1979 uitgebracht en groeide uit tot dé plaat van 1980 (en versloeg zelfs Pink Floyd's The Wall bij de Grammys). Ik heb altijd sympathie gehad voor Cross, hij moet zowat de antipode van de rockster zijn. De man is een gezellig dikkertje en op zijn platen durft hij schaamteloos en compromisloos romantisch te zijn. Plus: zijn logo is een roze flamingo.

Om die romantische kant te illustreren: op "Another Page", Cross' tweede album, staat de song Think of Laura, over een vriendin van Cross die domweg het leven liet na een verdwaalde kogel. Een tearjerker van formaat, maar het strafste? De song is - net als de volledige plaat "Another Page" - prachtig. Als iemand zich kan rechthouden op de plakkerige vloer van versuikerde liedjes, is het Cross wel. En wat klinken ze goed, die eerste twee albums. Logisch ook, de man kon steunen op drievierde van Toto, Steely Dan en de Eagles, met verder nog grote kanonnen als Art Garfunkel en Michael McDonald in steun, en met Michael Omartian als producer (de man die we ook kennen van Donna Summers "She works hard for the money").

Na die twee eerste platen volgde ik Cross niet meer. Andere mannen met hoge stemmetjes traden meer op het voorplan: Jon Anderson, Geddy Lee, Freedy Johnston. Maar nu Cross, na twaalf jaar stilzwijgen, met nieuw werk komt, flakkerde mijn interesse terug op. Het album "Doctor Faith", met een hoes waarop een doek van Magritte staat afgebeeld, stelt me niet teleur en levert met de song November tvdw nummer 333 af.

Hey, dat is the number of the beast, gedeeld door twee! Altijd geweten dat soft rock een beetje des duivels was.