TVDW 17/04/2011 - The Fleetwoods - The Great Imposter (1961)

Van tafel vegen, die hippe dancegroepjes als LCD Soundsystem en die übercoole rockers als Cold War Kids. Gedaan met dat eigentijds lawaai, ruim baan voor the real stuff. The real stuff, dat is in dit geval het songschrijverstalent van Jackie DeShannon. DeShannon was de Carole King van haar tijd: iemand die songsmid was in dienst van anderen, alvorens onder eigen naam naar buiten te komen en hits te scoren. Ze was een songschrijver pur sang, die een simpel thema op een originele manier kon verpakken in songs die nauwelijks de twee minuten grens haalden. Thema verliefdheid? Dat werd dan de foutloze popsong When you walk in the room (een songtekst waarin het woord nonchalant mooi op zijn plaats valt - dat is kunst). Thema foute liefde? Dat werd Break-a-way, een song waar de zwarte Irma Thomas, de Soul Queen of New Orleans, een hit mee had (later volgde Tracy Ullman). Thema betoverende schoonheid? Dat werd Bette Davis' Eyes, later met wollige synths tot wereldhit gemaakt door Kim Carnes. Op persoonlijk vlak valt er ook veel te vertellen over DeShannon. Ze had naar verluidt relaties met zowel Elvis Presley als Jimmy Page, en trouwde uiteindelijk met soundtrack componist Randy Edelman, de man die onder meer het thema van... MacGyver schreef.

Waarom uitvoerig de loftrompet blazen over DeShannon? Omdat mijn niet aflatende speurtocht langs tweedehandswinkeltjes vorige week een pareltje opleverde: "Break-a-way The Songs of Jackie DeShannon 1961-1967". Uitgebracht door platenlabel Ace (archivarissen die even uitstekend werk leveren als Rhino), uitvoerig voorzien van boeiende liner notes, en met o.a. Helen Shapiro, Brenda Lee en Duane Eddy die allemaal materiaal van DeShannon ten gehore brengen. Ja, en ook The Fleetwoods staan op de cd, met een hit die George 'Star Wars' Lucas later ook gebruikte in zijn prent "American Graffiti."

Dit is muziek van voor de British Invasion, van voor Hendrix, The Who, Jefferson Airplane en MC5 - toen rock nog braafjes was en de hitlijsten bevolkt werden door naieve bubblegum pop, doo-wop en close harmony. Muziek ook die me meteen deed terugdenken aan mijn studententijd. Correctie: aan de weekends tijdens mijn studententijd. Eenmaal van het bruisende Leuven terug in het landelijke Heusden, zochten we namelijk op vrijdag- of zaterdagavond met enkele kameraden regelmatig The Shamrock op. Een oude bruine kroeg waar André en Rosa steevast muziek uit de sixties opzette. Ongetwijfeld kwamen er ook wat songs van DeShannon voorbij; wie weet zelfs dit nummertje van The Fleetwoods.

Tot slot nog een tranche de vie delen? Het afgelopen weekend maalde ik op twee dagen tijd 170 kilometer op de fiets, aan de zijde van mijn petekind. Het leverde weinig of geen lijntjes op richting tvdw - al hadden we het tijdens de tocht zowel over Lippy Kids van Elbow als over het verzameld werk van Samson & Gert (!). Maar het gaf me wel een heerlijk gevoel. Het leek - vrij naar Julian Barnes - alsof ze voor mij een plaats op de voorste rij hadden gereserveerd, in de circustent van de gelukzaligheid.