TVDW 04/12/2005 - Roachford - This Generation (1994)
Wie zegt er dat artiesten slechts één TVDW-notering kunnen krijgen? In de statuten staat dat nergens vermeld en ook bij TVDW versie 1.0, die in de jaren tachtig van vorige eeuw werd gelanceerd, slaagden vele artiesten er in om meerdere TVDW's te verzamelen. Dus ook al had Andrew Roachford amper 9 weken geleden het voorrecht om een TVDW in de wacht te slepen (zie 9 oktober), hier duikt hij alweer op. Logisch en volkomen terecht, want 's mans optreden gisterenavond in de Botanique was bij momenten weergaloos sterk. De referenties die onderhuids op Roachford's platen aanwezig zijn - Marvin Gaye, Stevie Wonder, Philadelphia soul - kwamen op de planken helemaal naar boven. Bij de bisnummers, die grondig afweken van de vooropgestelde setlist, starte hij "Get Ready" op met een flard uit Sly & the Family Stone's "Everyday people" en ook op andere momenten in het concert was het volop genieten van de intereactie tussen de vijf schitterende muzikanten die zich op het podium zichtbaar stonden te amuseren. Schrijnend evenwel: er stond in de kleine Witloofbar van de Botanique hoogstens 60 man te kijken.....Na afloop maakten Hendrik (shout out to my man Dela!) en ik de bedenking dat Jamiroquai - landgenoot, generatiegenoot en ongetwijfeld evenzeer van soul doordrongen - dit concert had moeten zien. Jay K's tot in de puntjes verzorgde live-show staat mijlenver van het spontane, vaak in jams uitmondende optreden van Roachford. De manier waarop hij zijn reguliere set afsloot met "This Generation" - op plaat sowieso al een persoonlijke favoriet, omwille van dat heerlijk rollende basloopje - was indrukwekkend; de band met een eenvoudig "on the one" keer op keer stilleggend, om nadien opnieuw te demarreren. Na een kleine twee uur keek Roachford met brede grijns naar het publiek, uit elke porie van zijn lichaam druipend van het zweet.... en van de soul.
Labels: Jamiroquai, Marvin Gaye, Roachford, Sly and The Family Stone, Stevie Wonder
6 Comments:
Ik was één van die 60, dankzij Koop zelve! Zoals gewoonlijk is het weer treffend gezegd door onze man. Doodjammer hoe zoveel muzikaal talent over zo weinig mensen moest verdeeld worden (zo'n klein zaaltje en dan nog niet voor een tiende gevuld) - maar het bleken allemaal muziekliefhebbers van het beste soort want de vibes gingen echt heen en weer tussen publiek en podium zoals ik maar zelden heb meegemaakt. Als het publiek in Vorst wordt gevraagd mee te zingen denken we hmpf, daar zijn ze weer met hun goedkope trucs, maar in een intiem keldertje waar je bijna over de instrumenten struikelt is dat wat anders. Iedereen aan het meezingen dus en merkwaardig genoeg toonvast en in de maat! Ook een nummer met enkel Roach' en gitarist werd mooi in de maat begeleid door het geklap van het publiek, tot op het einde. Nog nooit meegemaakt.
En blijkbaar was de spirit van de 60 koppen aanstekelijk, want hoe de bassist (heerlijke vent, archetype: goed gezette supercoole zwarte) telkens weer veel te lang voor het einde van een zeldzaam bas-loos nummer van achter het gordijn kwam piepen met een blik van 'mag ik er dan nu eindelijk weer op', veel beter was het speelplezier van de band niet weer te geven.
Ik heb in elk geval een uniek concert meegemaakt. Hopelijk vonden de jongens van Roachford het toch fijn ondanks de bijna lege zaal.
Damn, I should have been there... Screw Sinterklaas volgende keer.
Sinterklaas screwen kan wel riskant zijn. Misschien krijg je dan de volgende keer niks meer.
Sinterklaas die zelf "de roe" krijgt, 't is de wereld op zijn kop.
in t kader van de wereld aids-dag: doe een condoom aan als je sint met je piet aanpakt
Shamrockske heeft hier weer een comment met niveau gepost. Of wat dacht je van deze : screw zwarte piet! Een piet in zwarte piet : kan ook hé ?
In de witloofbar is het publiek altijd "marginaal".
Don't get me wrong, dat is niet negatief bedoeld. Ik heb daar ooit Jef Neve en Pascal Schumacher gezien met nog geen 40 man in de zaal.
Blijkbaar heb ook ik wat gemist, enerzijds, anderzijds stond ik op hetzelfde moment goedkeurend te knikken aan de andere kant van de Bota bij het concert van The National. Ongetwijfeld ook in mijn concert top-5 van dit jaar. Koop en Shamrockske, jullie gingen daar de mist in ! Dela en DDay wellicht iets minder of zijn jullie onvermoede gitaarrockfans ?
Tot op het concert van het jaar : 18 december Steve Wynn AB, dag na de fuif van het jaar.
Peit
Post a Comment
<< Home