TVDW 25/09/2005 - David Gray - Now and always (2005)

We begrijpen de recensenten die de plaat al hebben afgekraakt ab-so-luut niet. Nu David Gray afwijkt van de platgetreden paden en in plaats van White Ladder (wereldwijd goed voor ruim 6 miljoen exemplaren en de best verkochte plaat allertijden in Ierland) volume 2 te maken, met iets veel avontuurlijker komt, sabelen ze de brave man meteen neer. Ongehoord, want wie aandachtig luistert (en herbeluistert), ontdekt een album dat erg veel variatie biedt en nauwelijks zwakke plekken kent. Gray startte zijn carrière met een handvol platen die meer in de traditionele singer-songwriter hoek zaten. Met "Late Night Radio" (dat wat aan early Hiatt deed denken) oogstte hij een piepklein radiohitje in België. White Ladder bleek een onverwachte schot in de roos, met diens tokkelende gitaarliedjes op een smeulend vuurtje van wat pruttelende electronica. Mede onder impuls van producer/programmeur Marius De Vries ziet Gray het op "Life in Slow Motion" veel grootser. Samen brengen ze een bevlogen, veelgelaagde plaat - eentje waarvoor de Angelsaksische medemens het adjectief "sweeping" heeft uitgevonden. Er staan nog twee songs op die ready made zijn voor op de radio: de logische single "The One I love" (dat een E-Street Band arrangement meekrijgt en qua structuur doet denken aan Springsteens "Brilliant Disguise") en "Hospital Food", met een neerklaterende synthesizerriedel in het refrein. De rest klinkt epischer; alsof de backdrop voor de songs niet langer het haardvuur of de living zijn, maar een uitgestrekt, kilometers omspannend décor. Het als een mantra gezongen titelnummer, dat met zijn lange vocale uithalen zelfs wat aan Van Morrison doet denken, is een van de hoogtepunten. Een ander is de haast zeven minuten durende TVDW "Now And Always": een mysterieus, onconventioneel nummer dat erg spaarzaam opgebouwd is en pas na 4'30" al zijn geheimen prijsgeeft (een truukje dat het wel vaker doet bij ons), met een mysterieuze tekst. Over de vergankelijkheid en het rouwen om geliefden, is onze gok - maar die gok kan ook ingegeven zijn door het vallen van de bladeren.