TVDW 09/10/2005 - Roachford - Tomorrow (2005)

Andrew Roachford. We zagen hem ooit, rond 1993 moet dat geweest zijn, een stomend concert geven in het inmiddels al lang ter ziele gegane concertzaaltje The Pacific in Antwerpen en we hebben altijd al een boon gehad voor de radiovriendelijke soulpop van de man. Na jaren van stilzwijgen duikt Roachford nu terug op, met de nieuwe cd Word of Mouth, dan nog wel op het Peppermint-label van Duits producer Mousse T ("I'm horny, horny horny horny" en Tom Jones' "Sexbomb", weet u nog?). Soulpop is nog steeds zijn sterk, maar na talloze beluisteringen - we zullen vermoedelijk dit jaar geen enkele cd meer draaibeurten gegeven hebben dan deze - blijkt dat hij dit keer nog meer de nadruk op "soul" heeft gelegd, en minder op "pop". Het blijft natuurlijk gladde, lekker in het oor liggende muziek, zoals bijvoorbeeld ook Soulsister destijds bracht of zoals we die ook terugvonden op de laatste twee cd's van Hall & Oates. Wie echter goed luistert vindt tal van details terug in de erg verzorgde productie. Dat, in combinatie met Roachfords fantastische, erg natuurlijk klinkende zanglijnen - elke zinssnede druipt van de soul - zorgt voor een erg erg fijne plaat. Luister naar de haast onverholen verwijzing naar Marvin Gaye in de eerste strofe van "Together", naar de thematische parallel met Stevie Wonders "Living for the city" in "Work it out", naar de knipoog naar de klassieke TSOP-productie in single "River of love" en naar de manier waarop een slepende ballad als "Everything" telkens wordt stilgelegd, een stop-and-go truukje dat die oude soulartiesten dat in onze verbeelding ook wel eens bovenhaalden tijdens live-optredens in The Apollo Theatre. Onze TVDW is wat mij betreft het prijsbeest van de plaat; een toonbeeld van een perfect opgebouwde productie. In vogelvlucht: 1. een akoestisch gitaartje en wat beats en Roachfords stem, smooth as silk. 2. in het bruggetje duikt een Jimi Hendrix-achtig gitaartje op (de Hendrix van Little Wing, niet die van Crosstown Traffic) en is er plaats voor een piano-riedel die wel een vertraagde variant lijkt van deze uit "Sympathy for the devil". 3. de baslijn wordt in het nummer geschoven, alsook de warme gloed van een gospelkoortje. 4. strijkers vinden hun weg en tillen het nummer na drieënhalve minuut, na een langgerekte roffel van aanzuigende drums (voor hetzelfde productionele truukje: zie "Sowing the Seeds of Love" van TFF), naar een hoger niveau. 5. in aanloop naar de outro worden alle schuivertjes terug naar beneden geduwd, tot enkel het koortje en wat percussie overblijft.
As good as it gets.