TVDW 23/10/2005 - Paul Weller - All on a misty morning (2005)

Een fijne denkoefening waar ik me wel eens mee bezighou: wat zou er van de te vroeg gestorven rockhelden geworden zijn, mochten ze nog leven? Wat voor albums - if any - zouden Jimi Hendrix, Marc Bolan en Jim Morrison in 2005 uitbrengen? Mocht Otis Redding nu nog leven, zou hij iets boven de 60 jaar zijn. Ik geloof graag dat hij dan een soortement comeback plaat zou maken zoals die van Solomon Burke, enkele jaren terug, in een productie van Joe Henry. En ik geloof graag dat Henry 'm dan zou vragen om het prachtige "Broken Stones" van Paul Weller te coveren. De lijvige muziekcataloog die Weller op een kleine dertig jaar tijd bij mekaar heeft geschreven, getuigt alleszins van genoeg soul om ook Otis te plezieren. Of het nu de working class punkrock van Weller ten tijde van The Jam betrof, of de gestileerde designermuziek van The Style Council, of 's mans solocarrière, waarin hij classic rock herenigde met Britpop-geschiedenis: steeds gloeide er bezieling doorheen al zijn songs. En nog het meest in dat "Broken Stones", een track uit "Stanley Road". Ik zag Weller ook al een vijftal keer live, en ook hier is zijn totale overgave indrukwekkend, zelfs ontroerend te noemen. De net verschenen nieuwe cd "As Is Now" is volgens mij hands down zijn beste sinds "Heavy Soul" uit 1997. Het is een goede samenvatting van alle stijlen die Weller aan kan, met slechts één uitschuiver: het melige "Fly little bird" is een genant stukje hippiefolk. Voor de rest: all good, met twee nummers die zelfs openlijk refereren naar de angry young men-periode van de tweede helft van de jaren zeventig: "Come on/let's go" heeft een akkoordenschema dat naast dat van "Teenage Kicks" (the Undertones) ligt, terwijl "From the Floorboards op" de hoogdringendheid van de beste Jam-songs in herinnering brengt. "Here's the Good News", een ander hoogtepunt, is een door piano gedreven speels nummer dat wat doet denken aan early Randy Newman. En TVDW "All on a misty morning" heeft dezelfde pastorale schoonheid als sommige rustige nummers van Robert Plant.