TVDW 20/02/2011 - Paul McCartney - Figure of Eight (1989)

Deze week: een strijd om de tvdw, even spannend als de bilspleet van Shakira. Diverse uitvoerders stonden te dringen om een nominatie. Het streepje geile funkjazz Don't Be Shy van George Duke bleef bijvoorbeeld lange tijd in de running. Ideaal om naast Johnny Guitar Watson en seventies Wonder te leggen. Steve Wynn maakte kans met Riverside, een door Norman Whitfield beademde outtake, daterend uit de Static Transmission periode. The Black Keys vochten om een eerste tvdw - hun (nu pas ontdekte) album "Brothers" zit sjokvol rudimentaire soulvolle bluesrock. DJ Lefto trok de aandacht met zijn mix-cd "Worldwide Family". De door hem opgedelfde versie van Inner City's Good Life (van het Britse Brassroots) vond ik weergaloos. Of zou de tvdw richting Canada gaan, waar Streetheart voor een gesmaakte slice strakke seventies hardrock zorgde? Hell, als alles gisterenavond had meegezeten, had Queen's We Are The Champions het misschien wel tot tvdw gebracht. Maar de uitstap naar Westerlo-Anderlecht - een primeur voor mijn negenjarige zoon, zo'n onderdompeling in het Eerste Klasse voetbal - eindigde in mineur. Anderlecht stelde teleur, maar de trip leverde wel heel wat mooie, typische vader-zoon momenten op. Het hart hoeft zich niet steeds aan muziek te laven.

Als ik eerlijk ben - en deze blog is een van de weinige stukjes van mijn leven waarin ik eerlijk tracht te zijn, zo laat de Mephisto in mij zich met een sardonisch lachje ontvallen - dan gaat de tvdw, alle strijd ten spijt, deze week toch naar Macca. "Flowers in the Dirt" (waarop zowel Elvis Costello als Trevor Horn hun stempel drukten) als mijn favoriete McCartney-album omschrijven, is wat makkelijk. Ik ken amper een vijftal platen van 's mans solo stuff. Maar met Figure Of Eight, This One, Put It There en My Brave Face herbergt de schijf wel vier van mijn lievelingsnummers. Zo kaapt Macca zijn tweede tvdw weg (na het mooie At the Mercy in 2005), tegen slechts één voor Lennon. Start van toogpraat: nu!