TVDW 09/01/2010 - Gerry Rafferty - Get it right next time (1979)

Zou er bij de smid in de hel een promotieactie zijn rond de jaarwisseling? Iets als 'Nu gratis je zeis laten slijpen! Tijdelijke Actie!'? Feit is dat de Man Met De Zeis niet bepaald stil zat de afgelopen dagen. Vorige tvdw was al ophangen aan een ons te vroeg ontvallen popster, en nu is het weer van dat. In drievoud dan nog.

Net voor nieuwjaar stierf Teena Marie, zo las ik vorig week. Hier niet zo bekend, maar in Amerika nog steeds een grote naam. 'Miss T' was een van de weinige blanke zangeressen die serieus werd genomen door zwarte soulbrothers. Rick James was in haar beginjaren een mentor, ze nam op voor Motown en toen haar overlijden bekend werd, twitterde de zwarte muziekgemeenschap zich blauw om medeleven te betuigen. Een aangeslagen Lenny Kravitz stuurde via iPhone zelfs een uitgebreid in memoriam de wereld in. Het was Teena Marie die Lenny van de straat plukte en aanmoedigde om die inmiddels klassieke debuutplaat op te nemen. Miss Marie werd in Europa pas echt bekend toen The Fugees haar Ooh la la la recycleerden in Fu-Gee-La, maar mij persoonlijke favoriet uit haar cataloog is het heerlijk funky Behind the Groove uit 1980. (In de comments).

Forward naar het schielijk overlijden nummer twee: Mick Karn. Nooit een echt grote fan van Japan geweest, maar dat Karn een stevig stukje kon bassen, valt niet te ontkennen. Persoonlijke favoriet: She's got claws van Gary Numan, waarop de man zijn trademark baspartij loslaat (met naast hem in de ritmesectie: Roger Taylor van Queen) en tevens een catchy streepje sax uitstoot. Luister naar de laatste minuut van de song - meesterlijk. (In de comments).

En dan was er natuurlijk het nieuws dat Gerry Rafferty het tijdelijke met het eeuwige wisselde. "City to City", "Night Owl" en "On a wing and a prayer" blijven geweldige platen, mellow en romantisch en stevig geworteld in (seventies) folky rock en pop. Gerry scoorde al eerder een tvdw (gekoppeld aan Mijn Leven Als Jeugdcrimineel - voor het verhaaltje klik op het label 'Gerry Rafferty' hieronder). Na een week ondergedompeld te zijn in 's mans werk (solo en met Stealers Wheel) is een tweede tvdw meer dan op zijn plaats. Get it right next time start met een heerlijke intro die voor mijn part in een endless loop mocht blijven - zo mooi. Beetje zoals die al even meesterlijke start van Steve Winwoods Night Train: niet stuk te krijgen. Rafferty's droevige levensverhaal kwam de voorbije dagen genoeg in het nieuws. Geen beter argument om alcoholverslaving vooral niet te romantiseren.