TVDW 23/01/2011 - Cut Copy - Sun God (2011)

Opgroeien op een dieet van Giorgio Moroder en Patrick Cowley: het laat onvermijdelijk sporen na. Zo heb ik een boon voor de Australiërs van Cut Copy; hun vorige plaat 'In Ghost Colours' bracht een leuke retrotrip met overduidelijke invloeden van New Order en Depeche Mode. Het album haalde zelfs de zevende plaats in mijn 'Best Of' lijstje van dat jaar (- 2008). De groep nam de daaropvolgende jaren niets nieuws op, maar dat deed de populariteit blijkbaar alleen maar stijgen: Cut Copy was de 48ste meest 'geblogde' band van 2010 volgens Hype Machine. Achtenveertigste op een totaal van een ziljoen aantal bands? Het zegt toch iets. Zal ik meteen even de top 10 geven? Welaan, dan.

TEN MOST BLOGGED ARTISTS OF 2010
1. Yeasayer
2. Caribou
3. The National
4. The xx
5. Beach House
6. LCD Soundsystem
7. Sleigh Bells
8. Gorillaz
9. Crystal Castles
10. Arcade Fire

Op opvolger 'Zonoscope' - die eigenlijk pas over twee weken officieel uitkomt, hopelijk krijgen we geen boze mail uit Melbourne - wordt net iets teveel binnen de lijntjes gekleurd. Buiten dan op die ene track, de laatste van het album: Sun God (- ik maak me graag wijs dat de titel een verwijzing is naar Sun Goddess, een van mijn favorieten uit de cataloog van Earth Wind & Fire, maar dit terzijde). De track start als een doorsnee catchy synthpopsong, neemt na drie minuten een bocht richting Madchester & Happy Mondays, om daarna een glorieuze, langgerekte finale in te zetten. Een finale die meer dan één gelijkenis heeft met het allerbeste van, juist ja, Moroder en Cowley.