Sunday, February 06, 2011

TVDW 06/02/2011 - Eric Matthews - Fried Out Broken Girl (1995)



De trouwe lezers van deze immens populaire blog - die ik allemaal bij naam ken, maar dat doet er nu even niet toe - weten dat ik nu en dan een zijpad durft te bewandelen om mijn kinderen in het verhaal te vertrekken. De pendulum mag ook eens naar de andere kant zwieren; naar een generatie hoger, in plaats van lager. Mijn vader speelde in zijn leven wel honderden deuntjes op piano (en soms ook op gitaar), maar zijn signature song moet toch wel de St. Louis Blues zijn. Het nummer - nota bene geschreven door W.C. Handy, de man die Marc Cohn bezingt in Walking in Memphis - heb ik tijdens mijn kindertijd, toen we een inktzwarte piano hadden staan in onze living, talloze keren horen spelen. Om de verjaardag van mijn vader, afgelopen week, te vieren, had mijn dochter Elien vier maanden in het grootste geheim staan zwoegen op de partituur van diezelfde St. Louis Blues. Mooi moment, toen ze er haar opa afgelopen weekend mee kon verrassen.

Skip naar de tvdw, horen we u al vol ongeduld roepen. Ook die kwam er langs een ommetje. Van vriendin Veerle kreeg ik onlangs de cd "Weg" van Jan Swerts. Een unieke cd, of alleszins eentje die grondig afwijkt van 99% van de muziek die ik in huis heb. Geen gitaar, geen drum, geen refrein - wel (en enkel) strijkers, blazers, piano en hier en daar een spaarzame bas, en een soft spoken stem die teksten als een mantra influistert. Op zoek naar muzikale aanknopingspunten kwam ik niet verder dan een symbiose tussen Philip Glass, John Cale en Eric Matthews. Van Matthews heb ik twee albums in huis - "It's heavy in here" (1995) en "The Lateness of the Hour" (1997) - die als ik me nog goed herinner allebei in mijn toenmalige eindejaarslijstjes belandden. De cd van Swerts eist meer dan terecht nog heel wat luisterbeurten voor ik er klaar mee ben - sowieso een goede zaak. Die van Matthews haalde ik de afgelopen dagen met veel plezier nog eens van onder het stof. Ze blijven even mooi.

Oh ja, toevallig is Eric Matthews ook de naam van een van de hoofdpersonages in de horrorprenten Saw, waarvan ik inmiddels drie volumes in huis heb. Maar dat is een volledig ander verhaal.

Labels: , , ,

5 Comments:

Blogger Koop said...

http://www.sendspace.com/file/w8pl0t

en als bonus Gilded Cages, uit 1997

http://www.sendspace.com/file/yn2xnv

En die St.-Louis Blues? Hier in de versie van Glenn Miller

http://www.sendspace.com/file/3iuzji

1:01 PM  
Anonymous zinnerboy said...

Aha, Jan Swerts. Had daar enkele maanden geleden een lovende bespreking van gelezen, uitgeknipt, ergens gelegd maar nadien niet meer teruggezien (poetsvrouw Conny verlegt die knipsels expres om mij te kloten - in Saw maken ze korte metten met zulke creaturen). Goed dat dit blog mij opnieuw aan het bestaan van die CD herinnert.
Tenslotte : RIP Mr. Gary Moore.

12:16 AM  
Blogger Koop said...

RIP Gary Moore indeed. Heb nog even getwijfeld om hem met als bonus te herdenken. Maar zijn passage bij Thin Lizzy - hoe vaak vernoemd ook - bleek na websearch bij discogs eerder summier te zijn, en van zijn solowerk ken ik vooral het album Victims of the Future, maar dat is vreselijk gedateerd.

Zag 'm wel een aantal jaren geleden live in het voorprogramma van ZZ Top.

1:26 AM  
Blogger DDay said...

Bon, dan zal ik 'm maar linken, zeker? Live from heaven: http://www.youtube.com/watch?v=18FgnFVm5k0

8:34 AM  
Anonymous zinnerboy said...

awesome !

8:50 AM  

Post a Comment

<< Home