TVDW 10/05/2009 - Elvis Perkins in Dearland - Send my fond regards to Lonelyville (2009)

Er bestaat geen film die ik meer heb bekeken dan Psycho. Ik bedoel dan natuurlijk de originele versie van Hitchcock, niet de (bijzonder bevreemdende beeld-per-beeld gereproduceerde) remake van Gus Van Zandt. Ik maakte destijds mijn thesis over Psycho, zag vandaar de prent wel tien keer en maakte de tijd dood met het gebruiken van moeilijke woorden als 'semantisch', in de titel van mijn eindwerk. Het uitschrijven van dat werkstuk, dat sindsdien ligt stof te vergaren in een of andere bib in het Leuvense, betekende trouwens mijn eerste kennismaking met een computer - kan je nagaan.
Herhaaldelijk Psycho bekijken, betekent dus ook dat geen acteur me meer bekend is dan Anthony Perkins. Zij het dan in de rol van Norman Bates, want andere films van de man zijn minder sterk op mijn netvlies blijven hangen. Het personage van de gestoorde moteluitbater bleek Perkins te overvleugelen, zelfs in die mate dat de man aan het eind van zijn carrière genoodzaakt was een aantal treurige sequels van Psycho te maken. Anthony Perkins stierf in 1992, ik heb nooit de eer gehad hem te ontmoeten. Wat me wel lukte, was een met de hand geschreven brief te bemachtigen van horrorschrijver Robert Bloch, de auteur van Psycho, het boek waarop Hitchcock de film baseerde.
En nu duikt plots Elvis Perkins op - inderdaad, zoon van. Met een cd die me danig van de sokken blies. Een tijdloze plaat, in de zin dat hij net zo gemakkelijk in 1975, 1990 of amper vijf jaar terug had kunnen verschijnen. Geen enkel element verraadt een tijdsvenster - geen samples, geen smart gedoe met stemvervormers, geen productie die tekenen van wat voor muzikaal subgenre dan ook prijsgeeft. Niet enkel de klankkleur van de plaat is tijdloos, de songs van Perkins zijn dat ook. Dit is echt de meest klassieke vorm van songschrijverij, die aansluit met de traditie van - ik noem maar wat - Paul Simon, Harry Nilsson, Jim Croce, Randy Newman en (ik moest er meer dan eens aan denken) Bob Dylan. Echt een werkstuk dat van a tot z blijft boeien. Hoedje af, 'El, je vader zou trots op je zijn.

http://www.sendspace.com/file/g8wb0j