TVDW 23/11/2008 - Dido - Northern Skies (2008)

Ontroering is het nuchtere denken dat even een adempauze neemt.

Bram Vermeulen besteedde ooit 10 minuten van mijn interviewtijd terwijl hij specifieerde dat we beter niet over ontroering spraken maar over beroering, maar dit terzijde.
Deze week liet ik me tot mijn eigen verbazing ontroeren door de nieuwste cd van Dido. En dat terwijl ik tot op heden Dido had afgedaan als een melige huisvrouwenvariant van Chris De Burgh. Maar ik moet schoorvoetend terugkomen op mijn alweer al te snelle beoordeling. Die nieuwe cd is echt prachtig, met minstens drie nummers die me kunnen - daar komt dat woord weer - ontroeren. Luister naar de tvdw, het machtige en van weemoed druipende sluitstuk van de plaat, met een instrumentaal coda van haast drie minuten.
Misschien heeft de mellow mood wel iets te maken met het jaargetijde. 't Is overigens niet de enige zacht knetterende muziek die ik deze week beluisterde. Donderdag was het nog eens genieten van de herontdekking van Another Page, dat album dat Christopher Cross begin jaren tachtig opnam met de muzikanten van Toto. En vandaag, zondag, vulde Bon Iver de huiskamer. Terwijl het buiten sneeuwde en binnen de kleinste dochter een tekening maakte en ophoudelijk tetterde, met het goudgeel vlammende haardvuur op de achtergrond. Dichter bij een afbeelding van een kerstplaat kwam ik nooit.

http://www.sendspace.com/file/mvo2ox