TVDW 12/11/2006 - Gerry Rafferty - Family Tree (1979)

Confession time. Ik mag dan al geen strafblad hebben, in een ver verleden heb ik me wel schuldig gemaakt aan wat kleine diefstallen. Ik herinner me drie categorieën. Eén: snoepgoed. Op weg naar huis, in de middelbare school, met de fiets even stoppen bij de kruidenierswinkel, kleinigheid kopen en intussen de zakken volstoppen. Twee: Action Man. De 'vintage ones' natuurlijk. Een jeugdliefde, maar eenje met redelijk dure accessoires, vandaar verdween ook hiervan wel eens iets in de zakken. Drie: muziek. Hiervan heb ik twee voorbeelden. Lp's kopen tegen verminderde prijs is er eentje. Door het stickertje 499,- te vervangen door eentje van 199,- en dan met onschuldig gezicht langs de kassa te passeren. It worked for Vangelis' Chariots of Fire en voor een Best Of van Black Sabbath, herinner ik me. En het tweede muziekgerelateerde diefstalletje (je hoort, ik probeer het te minimaliseren) vond plaats tijdens één van de twee rugzakvakanties die ik in mijn eentje ondernam, naar Bath en de streek van Zuid-Engeland en naar Schotland. De supermarktketen Woolworths had wat interessante cassettes in de aanbieding en ik liet er twee in de rugzak verdwijnen: Whitesnake's "Ready and Willing" (de plaat met deelnames van twee Deep Purple-leden - powerful stuff) en Gerry Rafferty's "Night Owl". Het gekke was dat ik geen walkman bij had en dus moest wachten tot ik twee weken later terug thuis was, om de albums te kunnen beluisteren. Ik heb altijd wel een boon gehad voor soft spoken Gerry, en mocht ik een top 50 maken van liedjes die me kunnen ontroeren, zit "Family Tree" er vermoedelijk wel bij. 't Moet naast de mooie tekst ook wel iets te maken hebben met akkoordenschema's, maar dit soort songs werkt altijd bij mij. Let op de intro (die gespiegeld wordt in de outro), een folkie deuntje dat wel van Mike Oldfield kon zijn. En op de heerlijk overdubs van de vocals, die voor die typische haardvuur vibe zorgen waar Rafferty een patent op heeft. En op de uitgesponnen gitaarsolo aan het eind. De track belandde later nog op één van mijn home made'Sunday Morning Music' compilaties. "Family Tree" staat er zij aan zij met Supertramps "Know you who are" (uit Famous last words - niet hun beste maar wel mijn persoonlijke fav), met "Running Wild" (heerlijke slotsong van Roxy Music's Flesh & Blood), met het fijne gitaargetokkel van "Toxic Girl" (Kings of Convenience), met het ultieme begrafenislied "Old & Wise" van The Alan Parsons Project, en met "Oh Patti" - slick eighties stuff van Scritti Politti met Miles Davis als special guest.
Oh ja, over die criminele activiteiten: gelukkig zijn de feiten inmiddels verjaard. Ik heb mijn kleptomanie definitief bezworen en bewandel sinds enkele decennia, zoals het een goede pater familias betaamt, opnieuw het rechte pad....


http://www.sendspace.com/file/puck1n