TVDW 08/01/2006 - Amanda Marshall - Birmingham (1996)

Windstille periode op gebied van cd-releases, dus ideaal om eindelijk nog eens te luisteren naar wat er allemaal in huis is. Beste manier om dat te doen, is mijn trouwe Sony te laten shufflen doorheen het aanbod. Vierhonderd cd's zitten er in de trommel, pakweg maal 15 maakt dat toch 6000 songs waartussen de machine kan kiezen. Ideaal om dingen te herontdekken, het gebeurt meer dan eens dat ik een prima song hoor en naar het display hol om te zien uit welke cd het komt. Zondag leverde de shuffle een fijne rollercoaster op met songs van onder meer Nick Lowe, Tracy Chapman, John Mayer, Semisonic, Ryan Adams, Fleetwood Mac, ELO en David Lindley. En voor de TVDW durfde ik het aan om het orakel te raadplegen en randomly een suggestie te vragen. Sony liet me niet in de steek, en rolde de trommel tot Amanda Marshall op het LCD-schermpje verscheen. Excellent choice. We zagen miss Marshall, een mooie Canadese met een weelderige haardos en een dijk van een stem, in 1996 een showcase geven in... een Brusselse Tex-mex bar. Erg ondankbare omstandigheden: wat zenuwachtige platenlui en een handvol persjongens die meer oog hadden voor de Desperado's en nacho's dan voor Marshall. Maar wat een optreden, wat een stem, wat een songs ook op dat titelloze debuutalbum van haar (waaraan Mellencamp-drummer Kenny Aronoff en basbeest Leland Sklar meewerkten). Gelukkig hield ze er met "Let it rain" toch nog een halve radiohit aan over. De tweede keer dat ze België aandeed, was al evenmin ideaal qua omstandigheden: als voorprogramma voor Whitney Houston in het Sportpaleis. Na drie albums gaf Sony (de platenfirma, niet mijn cd-changer) haar een schop onder de kont, intussen zoekt ze een nieuw onderkomen. De TVDW "Birmingham", over het lot in eigen handen nemen na een doodgelopen relatie, is een moody soort van ballad met een erg mooie altsax, en met in het openbloeiende refrein net genoeg panache om liefhebbers van female singer-songwriter rock (Alanis, Sheryl en Melissa) te plezieren.