TVDW 11/12/2005 - Kate Bush - Nocturn (2005)

Kate Bush, de Greta Garbo van de popmuziek, is er door de jaren heen in geslaagd om een volstrekt uniek oeuvre uit te bouwen, op haar eigen tempo, zonder noemenswaardige flops en zonder enige compromissen. This woman's work is gekenmerkt door een onvergelijkbaar soort van tijdloze popmuziek, waarbij het woord 'pop' in feite al te triviaal klinkt. Slechts voor weinige artiesten geldt eenzelfde omschrijving. Peter Gabriel, Enya, Steely Dan come to mind, maar een dozijn voorbeelden geven is vermoedelijk al teveel gevraagd. 'Kate Bush'-muziek, dat zijn feëerieke, sfeervolle, poëtische, beeldrijke soundscapes, met nadrukkelijke percussie, creatieve pianolijntjes en natuurlijk centraal in de mix die engelachtige, expressieve sopraan. De pers cultiveert graag het kluizenaarsschap van Kate Bush, al was het maar om een parallel te kunnen trekken tussen de mystieke muziek en het mystieke leven van de artiest zelf. Of Kate Bush inderdaad die wereldvreemde elf is, weten we niet. Ze is mogelijk mensenschuw (ze ondernam slechts één tournee, eind jaren zeventig) en van teveel productiviteit kan je haar ook bezwaarlijk verdenken. Na drie eeuwen stilzwijgen komt ze nu eindelijk nog es met nieuw werk - al presenteert ze met het opus Aerial wel meteen een dubbelalbum. Het is een hele boterham en niet alle tracks zijn even geslaagd. Met name als Bush thema's dicht bij huis bezingt, zoals in de madrigaal ter ere van haar zoontje Bertie, wordt de boel al eens te klef. Maar de finale, de vier laatste tracks op cd 2, zijn weergaloos mooi, met pompende bassen, elegante flamencogitaren en stevige elektrische gitaren, een barok en wijds geluidspalet, een voortdenderend ritme. Die ingrediënten zitten nog het meest uitgesproken in "Nocturn", dat als bladerdeeg laagje per laagje wordt opgebouwd en afsluit met eenzelfde overweldigende kracht als in haar bekende "Cloudbursting". Een machtige draaikolk van een song. Oh ja, zullen we afsluiten met een leuk weetje? Kate Bush verjaart op dezelfde dag als Emily Brönte, de schrijfster van Wuthering Heights. Toeval bestaat niet.