TVDW 16/12/2007 - Marvin Gaye - The Onion Song (1969)

Neen, geen Ike Turner, die vorige week stierf. Ook geen Arne Jansen, de man die zichzelf afgelopen week van het leven benam. Nochtans was die laatste met zijn hit "Meisjes met rode haren" verantwoordelijk voor mijn allereerste muziekmoment. De familiale overlevering wil immers dat dit het eerste liedje was dat ik als peuter luidkeels meezong. Het nummer stamt uit 1972, ik was toen vijf, dus dat kan kloppen. Ik ontken alles, vanzelfsprekend. Maar zing het nummer af en toe wel aan de keukentafel.
Neen, de tvdw komt van Marvin Gaye. Logisch, als je je met het oog op een recensie een week lang verdiept in de cd-box 'Marvin Gaye, The Master 1961-1984'. Gek genoeg staat het prettig gestoorde 'The Onion Song', geschreven door Ashford & Simpson, niet op één van de vier cd's uit de box. Het is nochtans een van mijn favoriete nummers van Marvin Gaye, eentje daterend uit de periode dat hij duetten opnam met Tammi Terrell. Er hangt trouwens nog een kleine anecdote aan vast. Rond 1990 deed ik mijn stoute schoenen aan en schreef een brief naar Studio Brussel, met de vraag of ik er niet als programmasamensteller aan de slag kon. In die tijd werden verschillende uren inderdaad nog samengesteld door een persoon van vlees en bloed, in plaats van zoals nu door de computer. Ik bleek niet de enige te zijn die voor de job postuleerde: samen met een dertigtal anderen werd ik uitgenodigd voor een test. We kregen een lijst van pakweg vijftig songs, ons werd gevraagd hieruit een logische setlist van een uur te distilleren, met ruimte voor reclameblokken en nieuwsoverzichten. We mochten ook een tweetal eigen keuzes in de lijst opnemen. Van de vijftig ons opgegeven nummers herinner ik me enkel nog dat Taillights Fade van Buffalo Tom erbij zat. En van de eigen keuzes herinner ik me dat The Onion Song er eentje was; de andere was als ik me niet vergis Peg van Steely Dan. In die tijd was er bij tijd en wijlen inderdaad nog plaats voor ouwerwetse soul, want StuBru was, bij gebrek aan concurrentie van Q Music, 4FM etcetera, minder cutting edge dan nu. Vandaar kon bijvoorbeeld ook, ik zeg maar wat, Vaya Con Dios, Won Ton Ton, Nick Lowe of Paul Carrack gedraaid worden - nu volstrekt ondenkbaar.
Soit, nadat we onze setlist met een vijftiental songs (dertien uit de StuBru-lijst, twee eigen keuzes) hadden afgeleverd, volgde nog een persoonlijk gesprek met Jan Hautekiet. Ik herinner me dat hij de lijst bekeek, en vooral stilstond bij mijn keuze voor 'The Onion Song'. Ik argumenteerde me suf, en blijkbaar met succes. Twee weken later kreeg ik per telefoon te horen dat ik de job van programmasamensteller had, en dat men spoedig contact zou opnemen om alles concreter te regelen. Die dag was ik de koning te rijk - een droom kwam uit. Maar de droom bleek een zeepbel. Toen ik na enkele weken windstilte zelf belde naar StuBru, hoorde ik dat van hogerhand beslist was om het aantal programmasamenstellers niet uit te breiden, maar in tegendeel af te slanken. Bye bye, droomjob....

http://www.sendspace.com/file/2hxib9