TVDW 18/11/2007 - Ronny Jordan - Two Worlds (2000)

Natuurlijk had hier ook een tvdw van nieuwe wonderboy Mika kunnen staan. Het concert dat we van de man zagen (Vorst-Nationaal, afgelopen dinsdag) was immers prima. De aandoenlijk overgave van de man in kwestie (een minder gestroomlijnde kruising tussen Robbie Williams en Freddie Mercury) en een hele resem fijne popnummertjes (waaronder twee aardige nieuwe nummers): meer moet dat niet zijn. Gelukkig speelde de man ook een knappe versie van wat met voorsprong mijn favoriete Mika-nummer is: Any other world. Een glorieuze ballade, waarin een prachtsong van The Killers geciteerd wordt en waarin de pompende strijkers me steeds weer doen denken aan Philip Glass. Mais passons. Alleen de podiumact, met enkele irrelevante stage props, kon beter - net als de keuze voor een topzware versie van Eurythmics' "Missionary Man" (toevallig een van mijn absolute favorieten uit hun cataloog) als cover.
Maar Mika liep de tvdw mis. Niet getreurd, want iedereen moet diens Life in Cartoon Motion natuurlijk al lang in huis hebben. Neen, de tvdw ging naar Ronny Jordan, en wel om die ene bizarre gebeurtenis, de dag voor het Mika-concert.
Maandag had ik de eer Philip Cathérine te interviewen, op zijn charmant-rommelig appartement, hartje Brussel. Bij wijze van opener startte ik bij mijn binnenkomst met een los babbeltje over jazz, en ik stipte enkele van mijn favorieten aan. Cobham, Redman, Donaldson, Hancock ten tijde van Headhunters - steeds onthaald door geknik van Cathérine. Tot ik ook de naam Ronny Jordan liet vallen. Kende hij verrassend genoeg niet, waarna hij enthousiast rechtveerde en ik hem meteen prompt moest volgen naar een klein kamertje met, naast de vele gitaren aan de muur, ook een computer. Ogenblikkelijk werd 'Ronny Jordan' ingetikt op de iTunes Store en knalden enkele tracks uit de boxen. Daarmee meteen 10 minuten van mijn interviewtijd opsouperend. "Yes, verre van slecht, beetje Benson-achtig", klonk het goedkeurende commentaar. Surrealistische ervaring hoor, om op dergelijke informele manier het ijs te breken, bij iemand die wijd en zijd beschouwd wordt als een van de grootste levende jazzmuzikanten uit Europa. Het interview moest nog beginnen en kon al niet meer stuk.
Met zijn loepzuivere, funky stijl is Ronny Jordan nochtans geen kleine vis: dankzij een upgefunkte uptempo versie van Miles Davis' So What en een samenwerking op Guru's Jazzmatazz was hij zelfs een tijdje hip. Plus: hij zat even onder dak bij Blue Note, waarvoor hij onder meer deze tvdw opnam.

http://www.sendspace.com/file/c7utuj