TVDW 25/11/2007 - Josh Haden - Discontent (2007)
Zondagavond in Dilbeek Sunday Soul Squad aan het werk gezien, een getalenteerde bende jonge jazzhonden, met my man Michiel achter de vellen. Straffe kost, de manier waarop ze nummers van de Beatles, Radiohead, Stevie Wonder en Jimi Hendrix een stevige jazzrockversie meegaven. Check hun blog en weet dat ze in 2008 nog wat concertjes plannen. Mocht je in het Brusselse zijn en een avondje vrij hebben: meegraaien, dit!
www.sundaysoulsquad.blogspot.com
Over naar de tvdw. Het einde van het jaar sluipt dichterbij, dus tijd om even in de achteruitkijkspiegel te staren en aan een persoonlijk eindejaarslijstje te sleutelen. Wie er alleszins zal inzitten, is deze Josh Haden. Zoon van zijn vader, inderdaad, de beroemde jazzbassist Charlie Haden. Josh Haden maakte al wat naam met de rokerige jazzy platen die hij onder de naam Spain uitbracht. Zijn eerste soloplaat Devoted kwam begin 2007 uit. In bioscooptermen spreekt men wel eens van een sleeper hit, een film die niet automatisch van de eerste keer een geweldige impact achterlaat, maar langzaam toch succes boekt. Welnu, Devoted was mijn muzikale sleeper hit. Het is een album met veel subtiliteit, dezelfde kwaliteit die ik ook zo koesterde in mijn nummer één cd van vorig jaar (Paul Simons Surprise). Hij heeft een erg knappe, luilekkere vibe die doorheen het hele album verweven zit. Ook opvallend zijn de onderhuids aanwezige funky ritmes - ongetwijfeld het werk van producer van dienst Dan The Automator, het hyperactieve baasje dat samen met Albarn in Gorillaz zat. De tvdw is maar een van de hoogtepunten. Wie zich het hele album aanschaft en de volledige rit uitzit, zal het zich niet beklagen.
http://www.sendspace.com/file/dvnl5b
Labels: Charlie Haden, Dan The Automator, Gorillaz, Josh Haden, Spain, Sunday Soul Squad
posted by Koop at 4:34 AM
3 Comments:
Als ge nu nog eens de link van die blog van souldinges erbij zet, dan is het voor iedereen duidelijk
thanks for the updeet
Ik zal het niet gauw vergeten : Charlie Haden een 15-tal jaar geleden in de Noordstarzaal te Gent. Het was ten tijde van zijn mooie filmisch-nostaligische 'Haunted Heart' CD. De legendarische bassist stond daar in het midden een beetje tussen plexiglas-platen gewrongen die hem moesten afschermen van de andere muzikanten. Bij de aankondiging was gezegd dat er iets was met Charlie's oren (!?) en dat er dus bijzondere maatregelen waren getroffen om het de man zo comfortabel mogelijk te maken. Wat volgde was een naar mijn aanvoelen behoorlijk concert, maar ik was (en ben) eigenlijk een jazz-proleet en dat bleek alras toen zich naast mij twee 'Afgevaardigen van de Jazzpolitie' bleken te bevinden. Ze dreven de spot met Charlie en zijn band dat het geen naam had. De zojuist aangehaalde 'setting' was daarbij uiteraard koren op hun molen. Mijn probleem was dat ik niet meer kon genieten - vooral omdat ik mij vragen begon te stellen over mijn eigen vermogen om de kwaliteit van de muziek te beoordelen. Wat bleek de Jazzpolitie te kunnen detecteren dat ik niet kon ? Ik begon mij dus te ergeren aan mezelf ipv te genieten. Sindsdien weet ik dat 1) de Jazzpolitie een te mijden ras is en 2) niemand voor mij moet uitmaken wat mijn oren horen, ook al hebben die geen subtiele ontvankelijkheid.
Met de tvdw wordt andermaal bevestigd dat muziek in de genen zit en dus overdraagbaar is. Deze Josh Haden - die zelfs fysiek op zijn vader lijkt - verstaat net als papa de kunst om zeer sfeervolle muziek te produceren. De volledige schijf wordt één dezer de mijne en ik zal ernaar luisteren met mijn eigen oren.
Post a Comment
<< Home