TVDW 21/08/2005 - Diana Ross - I'm coming out (original Chic-mix) (1980/2003)
Diana Ross leverde met haar plaat "Diana" een van de klassiekers af uit het disco-tijdperk. Een 'korte plaat' van amper acht nummers, maar wel eentje waarvan de helft uitgroeide tot wereldhits: "I'm coming out", "Upside Down", "My Old Piano" en "Tenderness". Dat "I'm coming out" jaren later zou omarmd worden door de gay community, kon ik in met eigen ogen vaststellen, een tweetal jaren terug, tijdens een concert van La Ross in de Elisabethzaal in Antwerpen. Zelden zo'n hoge concentratie nichten gezien. Intussen leed het nummer ook in de hiphop community een tweede leven, dankzij gladjanus annex tycoon Puff Daddy, en diens slimme sample in 'Mo' Money Mo' Problems" van Notorious B.I.G.
Voor La Ross betekende het full-album "Diana" een opmerkelijke koerswijziging. Dat het album een groot deel van zijn succes te danken had aan Chic, is genoegzaam bekend. Alle hitsingles dragen de gekende signatuur van Nile Rodgers en Bernard Edwards, en ook de rest van de Chic-equipe levert opmerkelijke bijdragen. Luister maar naar de geweldige openingsroffels van vaste Chic-drummmer Tony Thompson bij de intro van "I'm Coming Out" (later, op Chic's "You Are Beautiful" en op "Get It on" van The Power Station, herhaalde Thompson dat indrukwekkende geroffel nog eens).
Maar, en nu komt de ware reden van de TVDW-selectie, niets is wat het lijkt. Edwards en Rodgers mochten dan al de credits krijgen als songschrijvers en producers, Diana Ross zelf had tijdens de opnames hoogoplopende ruzies met de twee en besloot samen met haar vaste sound engineer, en met goedkeuring van Motown-platenbaas Berry Gordy, om de plaat ter elfder ure een nieuwe, afwijkende eindmix mee te geven. Het was die eindmix die uiteindelijk geperst werd en alle hitsingles opleverde. Pas in 2003 werd ook de originele Chic-mix van de plaat uitgebracht. Het ontdekken van de - subtiele en minder subtiele - verschillen tussen laten we zeggen de Motown-productie die zich intussen in ons collectief geheugen heeft genesteld, en de oorspronkelijke maar nooit eerder uitgebrachte Chic-productie is fijn voer voor muziekliefhebbers. Op "I'm Coming Out" dribbelt bijvoorbeeld een basloopje van Bernard Edwards in de intro en worden de schuivertjes met de blazerspartijen veel sneller naar boven geduwd. Ook de trombone-solo in het midden van de song (geleverd door Meco Monardo, de man die in de jaren zeventig redelijk onfrisse disco-versies maakte van onder andere het Star Wars Theme!) is uitgebreider. De 'alternate take' is niet meteen beter of slechter, maar wel anders - en goed voor een TVDW.
Voor La Ross betekende het full-album "Diana" een opmerkelijke koerswijziging. Dat het album een groot deel van zijn succes te danken had aan Chic, is genoegzaam bekend. Alle hitsingles dragen de gekende signatuur van Nile Rodgers en Bernard Edwards, en ook de rest van de Chic-equipe levert opmerkelijke bijdragen. Luister maar naar de geweldige openingsroffels van vaste Chic-drummmer Tony Thompson bij de intro van "I'm Coming Out" (later, op Chic's "You Are Beautiful" en op "Get It on" van The Power Station, herhaalde Thompson dat indrukwekkende geroffel nog eens).
Maar, en nu komt de ware reden van de TVDW-selectie, niets is wat het lijkt. Edwards en Rodgers mochten dan al de credits krijgen als songschrijvers en producers, Diana Ross zelf had tijdens de opnames hoogoplopende ruzies met de twee en besloot samen met haar vaste sound engineer, en met goedkeuring van Motown-platenbaas Berry Gordy, om de plaat ter elfder ure een nieuwe, afwijkende eindmix mee te geven. Het was die eindmix die uiteindelijk geperst werd en alle hitsingles opleverde. Pas in 2003 werd ook de originele Chic-mix van de plaat uitgebracht. Het ontdekken van de - subtiele en minder subtiele - verschillen tussen laten we zeggen de Motown-productie die zich intussen in ons collectief geheugen heeft genesteld, en de oorspronkelijke maar nooit eerder uitgebrachte Chic-productie is fijn voer voor muziekliefhebbers. Op "I'm Coming Out" dribbelt bijvoorbeeld een basloopje van Bernard Edwards in de intro en worden de schuivertjes met de blazerspartijen veel sneller naar boven geduwd. Ook de trombone-solo in het midden van de song (geleverd door Meco Monardo, de man die in de jaren zeventig redelijk onfrisse disco-versies maakte van onder andere het Star Wars Theme!) is uitgebreider. De 'alternate take' is niet meteen beter of slechter, maar wel anders - en goed voor een TVDW.
Labels: Bernard Edwards, Chic, Diana Ross, Nile Rodgers, Notorious B.I.G., Power Station, Puff Daddy
2 Comments:
Jij had zeker een gratis kaart voor dat concert van La Ross twee jaar geleden ? als ik mij niet vergis was dat concert 100 à 120 euro ...
Peanuts voor de gay community uiteraard.
Ik heb dit nummer ontdekt via de uitstekende soundtrack The last days of disco met de bevallige Kate Beckinsale ( heb de film wel nooit gezien ). Ben wel eens benieuwd naar de alternatieve versie.
Heb Chic op de Gentse feesten gezien en dat was een miskleun. Zwakke show op zijn Amerikaans ...
Laatste punt : het is al lang niet meer Puff Daddy, zeg nu gewoon Diddy
the last days of disco was vorige week nog op Anaal 2
Post a Comment
<< Home