TVDW 02/02/2014 - Tom Robinson Band - Too good to be true (1978)

Ik heb ze intussen wel gehad, denk ik, de angry young men die zich in de nadagen van de postpunk profileerden als sterke singer-songwriters met het hart op de juiste plaats. Elvis Costello op Werchter, Graham Parker op Leffinge Leuren, Nick Lowe in de AB, Joe Jackson op het Cactusfestival en nu dus ook, afgelopen vrijdag, Tom Robinson in de Roma. Best ontroerend om vast te stellen vond ik de overgave waarmee hij zich stortte op Power in the Darkness, die debuutplaat van hem die hij van a tot z zou spelen. En zou zingen - zelfs tot zijn stembanden aan het eind van de avond helemaal kapotgeschuurd waren. De strakke band en de heftigheid waarmee de songs herleefden, deden me trouwens meermaals terugdenken aan die stevige passage van Joe Jackson op Cactus. Knap ook hoe Robinson in de break van de titeltrack Power in the Darkness plots (en in het Nederlands!) een van de partijstandpunten van het Vlaams Blok declameerde, om te eindigen met "Me Hiel Antwaarpe Mo Nie Me Maai". Zelfs voor een niet-Antwerpenaar als ik toch wel een geweldig moment. Net als het moment waarop hij in de bissen een van zijn te vroeg ontvallen Belgische compagnons de route herdacht met een a-capella uitvoering van Ik ben zo eenzaam zonder jou. Hij droeg het op aan iedereen die recentelijk een dierbaar iemand had verloren. Vermits het concert plaatsvond aan de vooravond van de verjaardag van mijn vader- hij zou de dag nadien 81 zijn geworden -  was dat dus ook een momentje voor hem.