TVDW 19/01/2014 - Chris Rea - Wired to the moon (1984)

Al eerder gezegd: gek hoe mijn voor het overige als een zeef werkend geheugen feilloos blijkt te functioneren, als het op muzikale herinneringen aankomt. Ik herinner me nog levendig hoe ik in 1984 de bus op sprong om in het Grote Hasselt deze plaat te kopen. Bij platenboer Abbey Music was dat, en het werd gevolgd door het eten van een cheeseburger in de Quick - ja, ook dat was destijds nog een hele belevenis. En dan terug op de bus, huiswaarts, met in de gloeiende handjes een Nieuwe Plaat.

Chris Rea zou met de twee volgende albums, “Shamrock Diaries” en “On the Beach”, mijns inziens zijn beste werk afleveren, maar voor deze “Wired To The Moon” – en met name voor de titelsong – heb ik altijd een soft spot gehad. Rea schreef de song voor zijn pasgeboren dochter en ik weet nog hoe ik destijds als puber – hoe gek dat nu ook moge klinken – dacht: wat zou het mooi zijn als ik dit ooit met mijn eigen dochter zou kunnen beluisteren.

Fast forward naar zovele jaren later. Ik speel met mijn kinderen al een tijdje het spelletje ‘weekend-dj’: zij hollen naar boven en selecteren lukraak een vinylplaat. Leuk om die ouwertjes nog eens een draaibeurt te geven. En kijk, gisteren komt Hanne dus af met Wired To The Moon. Waarna we, zoals eerder afgesproken, samen groentjes beginnen te snijden voor de spaghetti. Als op de achtergrond de titeltrack weerklinkt, ben ik blij dat ik net een ajuin aan het snijden ben. Kwestie van een uitleg te hebben voor mijn vochtige ogen.

Sleep tonight little girl
Go right in through
No-one can wake you now
You're falling through your dreams
Sliding down every beam
'Cos you don't know how

Don't know how to hurt
Don't know how to lie
You just don't know how to do it
You couldn't if you tried
'Cos you're wired to the moon

Your innocent light
Will be shadows too soon
Sleep little angel
Stay wired to the moon