TVDW 26/01/2014 - Etienne Daho - La Peau Dure (2013)

Wat blijft hij heerlijk consequent en consistent, die Daho. Zo'n mooi, homogeen geheel van albums, zonder noemenswaardige uitschuivers en steeds voorzien van klasse en subtiliteit. Niet te vergelijken met talrijke andere Franse artiesten: Daho kijkt regelmatig over het muurtje, met name richting Engeland. Het leverde hem al vroeg in zijn carrière samenwerkingen op met o.a. William Orbit en Saint Etienne en het zorgt voor een leuke kruisbestuiving  tussen Franse chanson - met clevere, aan Gainsbourg herinnerende woordspelletjes in de teksten - en pure popgevoeligheid, met strijkertjes, verzorgde arrangementen en een heerlijk 'volle' sound.

Zijn nieuwe plaat, het eind vorig jaar verschenen "Les Chansons de l'Innocence Retrouvée", is opnieuw vintage Daho. Ja, er duiken ook een paar gasten op met enige weerklank - Nile Rodgers, Debbie Harry, Au Revoir Simone, maar het is toch vooral, en eens temeer, Daho zelf die zijn stempel drukt. Zoals in de tvdw, de track die me bij de eerste twee beluisteringen nog het meest bij het nekvel greep.