TVDW 09/08/2009 - The Undisputed Truth - Poontang (1976)

Stiekem hoopte ik de man ooit nog te ontmoeten, voor een interview of zo. En dan zou ik 'm zeggen dat we een van de door hem gezongen songs hadden gebruikt als openingsdans bij ons huwelijk. Helaas, Willy DeVille is veel te vroeg gestorven. Als eerbetoon heb ik vrijdag dan maar even gedanst met mijn vrouw, op "Just to walk that little girl home", een van die heerlijke songs van hem. Van toen Willy nog Mink was, en hij songs schreef samen met de legendarische songsmid Doc Pomus. Ik herinner me dat ik als prille tiener gefascineerd keek naar Rockpalast op de Duitse televisie, waar een in hemd en kostuum gestoken DeVille het beste van zichzelf stond te geven, zwetend en rokend als een Turk. Wat een presence. De Amerikaanse Herman Brood.

Afgelopen week weinig cd's beluisterd, al waren er wel enkele muzikale zijpaden. David Gray werkt aan nieuw materiaal - eindelijk! Op donderdag trokken we naar Hemiksem, om Bart Peeters op Casablanca Festival te zien, op zaterdag zagen we Simple Minds nog eens aan het werk, op de Lokerse Feesten. Lang geleden dat ik ze nog zo sterk voor de dag zag komen. Kerr bleek opvallend goed bij stem, de setlist stond drie keer stil bij die erg goeie nieuwe cd Graffiti Soul en bleek voor de rest knap evenwichtig, incl. personal favorites als See the lights, I Travel en New Gold Dream (kippenvel bij de intro!). Alleen bij bisnummer Ghostdancing stootten de lui aan de PA de metertjes tezeer in het rood, met een geluidsbrij tot gevolg. Toch: straffe comeback.

Over Norman Whitfield, de legendarische Motown-producer, blies ik al eens de loftrompet op deze blog; bij het overlijden van de man. Afgelopen week gaf ik een van de albums van The Undisputed Truth een spin. Whitfield mocht dan al een trademark sound hebben geconstrueerd als producer van The Temptations en Marvin Gaye, deze groep was zijn echte speeltuin, hierin kon hij zich pas echt uitleven. The Undisputed Truth was een veelkoppig ensemble, waarvan ook de zus van Chaka Khan op een gegeven moment deel uitmaakte. De tvdw, waarin op onbeschaamde wijze de liefde voor en geneugden van vleselijke liefde wordt bezongen, komt uit de laatste plaat die The Undisputed Truth voor Motown zou opnemen. Nadien zou de groep onderdak krijgen op Whitfields eigen label. Hits scoorde de groep amper, maar wat een heerlijk dampende 'no holds barred' funk vertrouwden ze toe aan het vinyl - ergens op het kruispunt tussen Funkadelic, EWF en Sly & the Family Stone. A slice of sleazy seventies funk coming up!

I used to hate it till I ate it!


http://www.sendspace.com/file/p5bd35