TVDW 19/08/2007 - Julian Cope - Head Hang Low (1984)

Op weg naar een weekje Costa Brava. Wagen volgeladen, drie kinderen in the back seat, en zowat de hele nacht rijden. In the wee small hours leverde de iPod een tijd lang de soundtrack. Drie cd's werden lukraak uitgekozen. Een verzamelaar van Badfinger (blijft een onderschat groepje, in de schaduw van de Beatles, maar met prachtige powerpopsongs), het nog steeds prachtige No Guru No Method no Teacher van Van Morrison, en dan de debuutplaat van Julian Cope.
Cope, dat was die wat rare man, de Todd Rundgren van de new wave generatie, die ik tot op heden enkel kende van die tiental heerlijke singles. Eerst bij de Teardrop Explodes, daarna solo: When I Dream, Reward, World Shut Your Mouth, East Easy Rider, Charlotte Anne, Trampoline, Beautiful Love en de cover van 5 O' Clock World - aah, fijne radiomomenten leverden ze op. Oh ja, Cope opende ook mijn tweede versie van T/W, in 1987. Traden die dag ook nog op: The Triffids - The Housemartins -Iggy Pop - Echo and the Bunnymen - The Pretenders - Eurythmics - Peter Gabriel. Allemaal en enkel op één en hetzelfde podium, ja zo ging dat toen nog bij grote festivals. En iedereen tevreden naar huis.
Maar in de wagen, zovele jaren later, werd het met rode oortjes luisteren naar die ontdekking van 's mans debuutplaat uit 1984. Een grillige, grappige plaat, waarbij het sfeervolle Head Hang Low nog het meeste indruk maakte. Tijdens die donkere tocht ten zuiden van Clermont-Ferrand, met rechts van me een slapende vrouw, en drie slapende kinderen achter me.