TVDW 05/08/2007 - Jeb Loy Nichols - Days are mighty (2007)

Ik durf mezelf wel muziekliefhebber noemen, en toch heb ik de merkwaardige gewoonte om als er een cd binnenvalt van een artiest die me echt ligt, een album waar ik naar uitkijk, dat even te laten liggen. Bang voor dat eerste moment van ontdekking? Uitstel van het genot? Ik weet het niet, maar ik stel toch regelmatig vast dat, in plaats van die cd meteen met trillende handen in de lader te schuiven, op die ogenblikken de aarzeling toeslaat. En de cd dan nog vaak een paar dagen blijft liggen. Raar. Hebt u dat ook? Euh, neen?
Soit, het ging ook zo met de nieuwe van Jeb Loy Nichols, die toch al een weekje stof lag te vergaren thuis en pas zondag - net voor we naar een fijne party bij Orf gingen - een eerste beurt kreeg. Sympathieke knul, die Jeb Loy (zo mocht ik ooit zelf ondervinden bij een interview in of all places Molenbeek) die een al even sympathieke variant van warme, pastorale bluesy folkrock maakt. Zijn nieuwe baadt in dezelfde bruinekroegensfeer, een prima alternatief voor wie bijvoorbeeld ook wat James Taylor in de platenkast heeft. En hij klokt af op nauwelijks 35 minuten. En, net als op zijn vorige platen, komt hij enkele seconden nadat de tonen van het laatste nummer zijn uitgestorven, nog even langs om iedere muzikant te bedanken die meespeelde op zijn plaat. We zeiden het al: sympathieke knul.

http://www.sendspace.com/file/ps0i25