TVDW 20/3/2005 - Betty Davis - Git in there (1974)

Toeval wil dat ik op enkele weken tijd twee TVDW's pluk uit de stal van het kleine maar fijne Vampisoul, een platenlabel dat zich voornamelijk specialiseert in re-issues van oud funk- en soulmateriaal. Betty Davis is as funky as funk can get. Ik leerde Betty Davis enkele jaren terug kennen, via een exclusieve 'Soul Sistaz' compilatie-cd, samengesteld door my man Hans (shout out to Hans - ook bekend van www.detroitbreakdown.be). Betty Davis was eind jaren zestig een jaartje getrouwd met Miles Davis en bracht begin jaren zeventig drie platen uit (slim genoeg gebruikte ze toen, na de scheiding, nog steeds de achternaam Davis). Op de drie platen presenteert Davis zich als the real deal: ze klinkt raunchy and kinky, neemt geen blad voor de mond en heeft een aantal geweldige muzikanten rond zich verzameld, die de funk zo rauw en onbespoten mogelijk serveren. De baslijntjes zijn in handen van Larry Graham (later gerehabiliteerd door Prince), de nog piepjonge Pointer Sisters nemen de backing vocals voor hun rekening, productie en drumpartijen zijn in handen van Gregg Enrico (bandlid van Sly & the Family Stone) en - nog het meest opvallend - voor de naar hardrock en Hendrix neigende gitaarlicks tekent Neil Schon, de man die (gitaar-)school liep aan de zijde van Santana maar bij liefhebbers van classic American rock bekender werd als lid van Journey ("Who's crying now"!! en vooral: "Don't stop believin'"!!!). Betty Davis was echter allerminst a puppet on a string: ze hield haar muzikanten stevig in het gareel en schreef overigens alle songs (die nu verzameld zijn op de net verschenen Vampisoul-release "This is it") zelf. Ken je iemand uit je vriendenkring die écht van funk houdt? Doe 'm deze cd cadeau - hij zal je eeuwig dankbaar zijn.