TVDW 13/02/2005 - Joe Bataan - I'm the fool parts 1 & 2 (2005)

Deze week big ups for Joe Bataan, de man die begin jaren tachtig per ongeluk muziekgeschiedenis schreef met Rap-O-Clap-O, een haast novelty-achtig stukje pionierschap in de hiphop (alvorens dat genre bevolkt zou worden met dikke- sigaar-rokende gunslingers en meiden die met hun kortgerokt gat schudden alsof het een stijf te kloppen puddingmassa betrof). Die Rap-o-clap-o hit liet het niet vermoeden, maar de New-Yorker Bataan was in feite in het geheel geen rapper, eerder een soulzanger die - na een woelig leven als crimineel en bajesklant - een carrière in de muziek begon, met als niche iets tussen cuban soul en blaxploitation funk. Nu, na ruim twintig jaren stilzwijgen, is de man er terug, met een nieuwe cd Call My Name (uit op het voor rest in retro-funk-reissues gespecialiseerde label Vampisoul - check hun fijne website www.vampisoul.com). Op de nieuwe cd klinkt Bataan heerlijk retro: dit roept herinneringen op aan het hete New-Yorkse asfalt, ouwe chevy's, Shaft en het deukhoedje uit The French Connection, wah-wah gitaren, zoemende orgeltjes, olifantenpijpen en big afro hairdo's. Big Pimpin' Music, dus, maar dan niet in de betekenis die Jay-Z er aan geeft. TVDW in kwestie is een gem van haast tien minuten, startend met een slepende ballad in de lijn van Sam Cooke en Terence Trent d'Arby en eindigend in een uptempo cocktail à la Tito Puente en Carlos Santana. Respect!