TVDW 24/04/2005 - Free - Allright Now (1970)
Het leek me logisch om nog even terug te blikken op het Queen & Paul Rodgers concert van deze week in het Antwerpse Sportpaleis, en best om dat te doen met één van de drie nummers uit Rodgers' back catalogue, die we afgelopen woensdag te horen kregen. Paul Rodgers is één van die archetypische zangers uit de classic rock, iemand die zonder schaamrood op de kaken langs landgenoten als Ian Gillan, David Coverdale, Roger Daltrey en Robert Plant kan staan. Rodgers richtte eind jaren zestig Free op, een groep die net als Cream en Led Zep bluesy hardrock bracht en uiteindelijk zes albums zou opnemen. In 1970 bracht Free het anthem "Allright Now" uit, een nummertje dat, zo wil de overlevering, in amper 10 minuten geschreven werd, in de kleedkamer na een concert. Rodgers sloeg na de split van Free in 1973 een aanbod van Deep Purple af en richtte Bad Company op, waarmee hij nog enkele absolute klassiekers als "Can't get enough of your love" en "Feel like making love" zou brengen. Ook die nummers zaten woensdag in de setlist, maar klonken vrij vlakjes. Het was toch vooral Allright Now dat een grote indruk naliet. Hulde ook voor Rodgers, die er tijdens de Queen-nummers geen Freddie Mercury Soundmix show van maakte. Ook al heeft de man een geweldige scheur van een stem, zijn bereik is natuurlijk heel wat minder dan dat van Mercury. Daarom zocht hij bij haast elke Queen-song een lichtjes andere frasering, en dat werkte prima. Vandaar: een TVDW ter bekroning.
Labels: Bad Company, Cream, David Coverdale, Deep Purple, Freddie Mercury, Free, Ian Gillan, Led Zeppelin, Paul Rodgers, Queen, Robert Plant, Roger Daltrey
posted by Koop at 1:09 AM
3 Comments:
Dit lijkt me een lichtjes provocerende TVDW. Geef toe, een TVDW ging tot nu toe steevast over een heel album, in dit geval wordt vaag verwezen naar een album van Free, met nadruk op die ene single Allright now. Allright now is het soort single dat steevast opduikt op elke seventies compilatie, met ook Boston ( More than a feeling ), Kansas ( Dust in the wind ), Bachman Turner Overdrive enzoverder.
Ik heb niet echt iets tegen de toenmalige bombast; de seventies waren nu eenmaal bombastisch, maar moet men dit 35 jaar na datum nog altijd als een mijlpaal in de rockgeschiedenis beschouwen ?
Betreffende het Queen-optreden in het Sportpaleis zijn de meningen op zijn zachtst gezegd verdeeld.
Deze TVDW lijkt mij dan ook zeer bewust gekozen om die discussie nog eens aan te zwengelen.
Alle eer voor Paul Rodgers die geen Freddie Mercury soundmixshow afratelde, meldt u.
"Daarom zocht hij bij haast elke Queen-song een lichtjes andere frasering". Wat is een telkens lichtjes andere frasering ? Is dat gewoon een andere tekst zeggen bij een ander nummer ? Of nu eens hoog zingen, dan eens laag ? Leg mij dat eens uit.
Merkwaardig, beste Leno, maar u hebt het dus weeral eens niét begrepen. Ik copy paste even het principe van de TVDW:
Wie een bepaalde Topper van de Week selecteert, maakt zo duidelijk dat die bepaalde song bij hem of haar in die bepaalde week erg in de smaak viel en/of in heavy rotation in zijn cd-lader te bespeuren was. Criteria voor songkeuze zijn er verder niet, het betreft de allerindividueelste appreciatie voor een allerindividueelste songkeuze. Het mogen singles zijn of album-tracks, oud werk of erg recent materiaal, uit om het even welk (populair) muziekgenre. Zolang ze in desbetreffende week maar 'een indruk' wisten na te laten.
Dus de selectie klopt wel degelijk. Ook bij vorige TVDW's zaten er trouwens enkele waar geen "full album" aan vasthing (zie: Greenskeepers, bijvoorbeeld).
Raar overigens dat u als muziekliefhebber een dergelijk grove veralgemening uit. De seventies waren nu eenmaal bombastisch? In dat tijdsgewricht brachten Talking Heads, Bob Marley, Sex Pistols, The Jam en The Carpenters allemaal succesvolle platen uit. Bombastisch, hallo? Zelfs over de omschrijving van genoemde TVDW Allright Now als zijnde bombastisch, kan gerust gediscussieerd worden. Als dat nummer al geen mijlpaal is, tja, wat dan wel?
O ja, en een andere frasering: ik wil maar zeggen dat Rodgers zo slim was om niet alle stembuigingen en intonaties uit de originele Mercury-songs te kopiëren (als ware het een soundmix-show). Hij zocht liever zijn eigen zanglijn in elk van de nummers, waarvoor hulde.
En nu nog een diepe
(zucht)
Toegegeven, ik veralgemeende te veel. De seventies zijn niet volledig bombastisch; maar toch de vroege seventies en dan een bepaald deel van de muziekscene toen ( funk en disco zijn per definitie niet bombastisch, ook een wezenlijk muziekgenre in de seventies ). Ik bedoelde dus dat soort rockgroepen dat toen bombastisch was.
Post a Comment
<< Home