TVDW 12/01/2020 - Rupert Hine - The Set Up (1982)

Magere Hein hield weer lelijk huis in muziekland, de laatste tijd. Patrick Nicasy, helft van het duo The Pop Gun, is niet meer. Ik herinner me hoe wild ik destijds was van dat singletje The Game. Ik kocht op basis van die Belpop-parel zelfs hun cd "Table Swimming" en zag hen op Marktrock ooit een prima live concert geven, inclusief opvallende covers van John Cale's Dead or Alive en Prefab Sprout's The Golden Calf. Ook Allee Willis is niet meer. Geen household name, ik weet het, maar als grote Earth Wind & Fire-fan ken ik haar van de kleine lettertjes. Ze schreef zowel Boogie Wonderland en September, de twee meest iconische hits van de groep. Alsof dat niet genoeg is, schreef de erg excentrieke (en blanke!) Allee nummers voor The Pointer Sisters, James Brown en Cyndi Lauper, én de beroemde theme song van de sitcom Friends ("the whitest song I ever wrote"). En dan was er het recente heengaan van Neil Peart, door Dave Grohl bestempeld als "The Professor" en "the most air drummed drummer in the world". Ja, ook ik pleit schuldig. Ik ken zijn drum fills en acrobatische toeren op "Moving Pictures" - vermoedelijk een van mijn tien meest favorten platen van buiten. Meer zelfs: de songs op die plaat zoek ik wel eens op Youtube. Niet om het origineel te zien, maar om te zien hoe andere slagwerkers de patronen van Peart proberen na te spelen. Wat een spectaculaire drummer.

Voor de tvdw zit ik opnieuw pootje te baden in de vijvertjes 'producer' en 'synthpop'. Ik weet het, ik zit daar regelmatig. Rupert Hine is te vinden in de kleine lettertjes van enkele erg goede platen, vooral uit de jaren tachtig. Hij was producer van Howard Jones' debuut "Human's Lib" alsook van enkele knappe platen van The Fixx . Zijn grootste claim to fame was vermoedelijk zijn productiewerk op "Private Dancer" van Tina Turner, waarop hij verantwoordelijk was voor twee van mijn favoriete tracks: Better Be Good To Me en de fantastische openingstrack I Might Have Been Queen.

Hine bracht ook heel wat platen uit als solo-artiest (onder eigen naam, of onder pseudoniem Thinkman). Veel potten brak hij er niet mee. Dat hij er niet bepaald uitzag als een popster, hielp niet - dat zijn platen donkere, bevreemdende synth pop platen waren evenmin. The Set Up heb ik echter altijd een toppertje gevonden. Blij dat ik vorige week de bijhorende plaat "Waving not drowning" (fijne titel ook) op de kop kon tikken.