TVDW 31/08/2008 - The Colourfield - Armchair Theatre (1985)

Ils disent qu'ailleurs ce n'est pas mieux qu'ici
Et que d'ailleurs il n'y a plus de paradis
Que ça ne vaut pas la peine
De quitter ce qu'on aime

Kan best, Jo, maar zo even er tussenuit kan toch goed doen.
Vandaar weekje weggeweest met vrouw en kinderen - heen en terug naar Mesland, in de Val de Loire streek.

- Blois, Tours, Ambloise en het "Kuifje-kasteel" Chéverny (- dat model stond voor Hergé's Kasteel Molensteen / Moulinsart) bezocht.
- Weer wat geknabbeld aan de berg Nog Te Lezen Boeken. Kunnen geschrapt worden: Tender is the Night van F. Scott Fitzgerald (sterk maar iets te langdradig); De Alchemist van Paulo Coelho (een parabel, maar een prachtige); en Masjenka van Nabokov (goede wijn behoeft...).
- En de iPod was ook mee, natuurlijk. Met de her en der gehypte releases van The Field en Burial was ik snel klaar - wat een onzin op plaat gezet. Collective Soul en een ouwertje van Sky (Forthcoming) vielen wel in de smaak - maar dat wist ik op voorhand wel. Underwater moonlight van The Soft Boys (oorspr. uit 1980) was wel een leuke ontdekking - snedige postpunkpop van de hand van Robyn Hitchcock, Kimberley Rew (die later bij Katrina & the Waves zou spelen) en Matthew Seligman (later bij Thomas Dolby). En ook het door Shamrockske aangeraden The Hold Steady was sterk spul: een kruising tussen Neil Young, southern rock en QOTSA.
Beste indruk - en vandaar tvdwfähig - maakte (de herontdekking van) Virgins & Philistines, van The Colourfield. Beetje een vergeten pareltje uit de eighties, met naast het drietal The Colourfield nog wat interessant drumvolk op die plaat: Pete de Freitas van Echo & the Bunnymen, en Paul Burgess (zie o.a. 10cc). Frontman van the Colourfield was Terry Hall (zie ook Specials, Fun Boy Three, en latere samenwerkingen met Lightning Seeds en Gorillaz); een man die weet hoe hij in de beste Britse poptraditie een song kan schrijven. Getuige Armchair Theatre...

http://www.sendspace.com/file/ireaak