TVDW 06/07/2008 - Neil Young - Old Man (live 2008)

Ik was er al een vijftal jaar niet meer geweest, maar vrijdag stond ik toch terug op de Heilige Wei. In het gezelschap van Stefan, Kirsten, Serge en Frank werd het een ervaring die véél leuker bleek dan gedacht. Mijn laatste vier, vijf Werchters, dat was met notitieboekje in de hand van de ene frontstage ruimte naar de andere hollen, en af en toe backstage een tekstje op de laptop tokkelen. Moest er mee lachen toen ik vanmorgen de krantenkoppen in het Nieuwsblad las. dEUS de absolute topper? Laat me niet lachen. Kan best zijn hoor, maar als een groep zo laat afsluit hebben de journalisten dat algemeen tekstje al lang geschreven. Nog wachten tot de fotografen bij het openingsnummer dat ene kiekje kunnen trekken en daarna huppakee, laat de persen maar rollen.
Soit, ik heb me prima geamuseerd - ik voelde me zelfs niet eens ongemakkelijk tussen 'de jeugd van tegenwoordig', er liepen best nog veel generatiegenoten rond. Zo'n festivaldag roept natuurlijk om allerlei meningen en meningskes. In sneltreinvaart de mijne:
* Ben Folds. Enkel laatste kwartier gezien, maar toch tekenend: enige keer dat ik die dag echt kippenvel kreeg. Sterk.
* Jay-Z. Geweldige verrassing: veel vaart in de set, gesterkt met 'echte' band inclusief blazers. Streepjes Back in Black en Rehab, en sidekick Memphis Bleek in steun. Maar na een kwartier al richting tent getrokken, voor de Britse soulmadam
* Duffy. Viel beetje tegen. Ze kan best zingen en heeft wat aardige songs, maar die vocale tremelo's waren soms op het randje van de parodie. En de performance had een groot schouwburggehalte.
* The Verve: laatste kwartier was imposant, met heerlijk Lucky Man, maar echt gebald kon je de set bezwaarlijk noemen. Elk nummer leek wel vijf kwartier te duren.
* Neil Young. Ik moet Hilde, de onthaalmoeder van mijn kleinste nog gelijk geven, de man is inderdaad een fenomeen. Had 'm al twee keer gezien, waaronder eenmaal met Pearl Jam, maar dit was veruit de beste keer. Zelfs voor een niet-fan - ik heb steeds de perverse neiging om fans van de man één woord voor de voeten te gooien: Trans - was het genieten. Old Man Neil, omringd door vrouwlief en door nòg oudere knarren, was in grote doen. In de tent was intussen Hot Chip naar het schijnt redelijk fenomenaal, onvergetelijk, memorabel, weergaloos etcetera. Ik heb het gemist. I'll live.
* Moby. Aangekondigd als "remixed" en dat bleek ook zo. Beetje Late Night Versions benadering: de man had al zijn hits aan mekaar geplakt, de trage werden met wat bpm's opgeschroefd, de vrouwelijke drummer moest aan een stuk door tegen de beats op rammen en het geheel hapte een leuk eind weg. Soms wat richting Milk Inc boenke boenke, maar al bij al een leuke afsluiter.

De tvdw Old Man zat vrijdag ook in de set. Het was niet het hoogtepunt, dat was Unknown Legend, maar daarvan vond ik zo meteen geen versie. De tvdw-versie van Old Man is geplukt uit het concert dat Neil Young op 20 februari van dit jaar gaf in het RAI theater, Amsterdam.

http://www.sendspace.com/file/wp0iaa