TVDW 22/01/2006 - Roxy Music - In the midnight hour (1980)

Het schielijke heengaan van "the wicked one" geeft me de kans om stil te staan bij een van mijn favoriete platen van de jaren tachtig. Om Wilson Pickett eer te betuigen, had ik ook kunnen kiezen voor de weergaloze live-versie van het mede door Fats Domino geschreven "Land of a 1000 Dances" door The J. Geils Band, maar het werd uiteindelijk "In the midnight hour", de muzikale handtekening van Pickett, maar dan in de versie van Roxy Music. Wilson Pickett zat nog voor zijn solo-carrière bij Stax al in een soortement soul-supergroep, the Falcons. Wie zat er nog in dat groepje? Eddie "Knock on wood" Floyd, Sir Mack Rice (die later de originele versie van "Mustang Sally" zou brengen) en Joe Stubbs, broer van Four Tops-stichter Levi Stubbs. Terug naar Roxy Music en het in 1980 verschenen album Flesh & Blood, mijn favoriet uit hun cataloog. Ik weet het, die-hard fans zullen eerder opteren voor de beginperiode van "Do the strand" en "Virginia Plain", maar ik hield altijd al meer van de polished, glossy designer sound die de groep bracht vanaf Manifesto. Herinner u de weergaloze wijze waarop de arty farty's de disco omarmden op "Angel eyes". Flesh & Blood ging verder op de ingeslagen weg, met het nog steeds fantastisch klinkende "Same old scene" als tweede knipoog naar disco. Opmerkelijk op het album zijn verder de twee covers - opmerkelijk qua keuze en qua versie - van "Eight miles high" en "In the midnight hour". En het album pakt uit met twee héérlijke ballads, waarop Bryan Ferry toch laat zien veel meer te zijn dan een nichterige nouveau riche. Zowel op "Oh Yeah" - fantastische tekst, trouwens - en afsluiter "Running wild" tilt hij de nummers naar een hoger niveau, met zijn bijzonder melodieuze zanglijn. Respect voor Roxy, en RIP Wilson.