Sunday, August 15, 2010

TVDW 15/08/2010 - The Heavy - Short change hero (2009)




Jay Leno, David Letterman, Conan O'Brien: ik heb het niet zo voor die Amerikaanse talk show hosts. Het stoort me dat hun quasi-achteloos verspreide grapjes allemaal op voorhand neergepend zijn door een batterij comedy writers; dat de zogenaamde ontboezemingen en speciale acts van de uitgenodigde wereldsterren ook allemaal op voorhand doorgesproken werden; dat het met andere woorden één doorgestoken kaart is. Komt er een filmster, schrijver of zanger in de zetel zitten, slijmt de 'host' van dienst meteen dat resp. de film, het boek of de cd in kwestie awesome is; er worden handjes geschud en schouderklopjes gegeven alsof gastheer en genodigde al levenslange vrienden zijn, enzovoort. Eigenlijk zijn hun shows nauwelijks meer dan een rondje Bekende Mensen Kijken. Qua banaal tijdverlies de Amerikaanse evenknie van De Laatste Show. Bij Letterman wil ik hier nog enig voorbehoud maken, want de man lijkt wel een oprechte liefde voor pop en rock aan de dag te leggen. Zo staat hij bekend als grote fan van Warren Zevon, die geregeld in de show mocht opdraven en waarrond Letterman eind 2002 zelfs een volledige show bouwde, toen bleek dat Zevon terminaal ziek was.

Soit, toen ik enkele weken terug in Denemarken was, graaide ik een muziekmagazine mee waarin ook een stukje stond over The Heavy. Nu is mijn Deens even goed als het Engels van Eddy Wally, maar ik kon er toch uit afleiden dat David Letterman (nu zijn we er) een enorme fan was van de groep. Geïntrigeerd pikte ik "The House that dirt built" op, hun cd van vorig jaar. In een dik half uur raasde een collectie vunzige rhythm & blues, ongefilterde garage rock, stoffige southern rock en ongepolijste soul voorbij, waarna ik dacht: waauw, nog een keer. En nog een keer. Het album (gek genoeg uitgebracht op Coldcut's Ninja Tune label) stuitert van het ene referentiepunt naar het andere: Led Zeppelin, Pearl Jam, the JB's, Willie Dixon, Screamin' Jay Hawkins, Wilson Pickett, Dr. Feelgood en The Clash. Of, om naar de met mooie falset gezongen tvdw te verwijzen: Gnarls Barkley in een spaghettiwestern.

Labels: , , , , , , , , , , ,

5 Comments:

Blogger Koop said...

http://www.sendspace.com/file/saw6fo

http://hotfile.com/dl/62456993/6dce192/05_Short_Change_Hero.mp3.html

3:47 AM  
Anonymous zinnerboy said...

Ik zou zeggen: AWESOME

(en er kon geen treffender omschrijving bestaan dan 'Gnarls Barkley in een spaghettiwestern')

1:20 AM  
Blogger Koop said...

Check vooral ook de full-cd, Zinner. Quite a ride!

5:06 AM  
Anonymous De Commentator said...

Helemaal eens met je opmerking over gladde Amerikaanse hosts. Een absolute aanrader in talkshowland: Friday night with Jonathan Ross. Niks geslijm, wel vlijmscherpe Britse humor en nu en dan een scherpe rechts. Zo scherp echter, dat de BBC de show heeft opgedoekt. Jammer, niemand kon Lady Gaga zo elegant te kakken zetten...

8:56 AM  
Blogger P. Leno, Brussel said...

Klinkt zeer interessant. Zal het eens checken.

Is het al 7 jaar geleden dat Warren Zevon het hoekje omging ? De tijd vliegt.

Leuk overigens dat je een mondje Deens praat, zo zal je niet met je wenkbrauwen fronsen als je Hund i snor ziet.

2:02 AM  

Post a Comment

<< Home