TVDW 20/09/2015 - Soft Verdict - Struggle For Pleasure (1983)

Kijk. Zo ziet een dochter eruit die klaar is voor versie 2.0 van haar leven. Tien jaar geleden, toen ik met deze blog begon, was ze nog een achtjarig meisje. En nu dit.

Vergeef het me dus, als ik de traditionele blogfoto van de artiest - in casu Soft Verdict, de aanvankelijke nom de plume van Wim Mertens - vervang door een dagboekfoto. Genomen op zondagavond, bij Leuven Kermis, enkele minuten voor Elien haar eigen weg zou gaan, richting haar kot. Of er geen link is met de tvdw? Tuurlijk wel. De mini-lp "Struggle for Pleasure" kocht ik een dag voordien op een rommelmarkt in Puurs. De titelsong was een nummer dat Elien in haar laatste jaar piano speelde (nu ja: onder de knie probeerde te krijgen). Ik draaide de plaat zaterdagnamiddag, terwijl Elien en ik een bijzetkastje voor haar kot in elkaar waren aan het schroeven. "Hé, da's precies Elien die ik hoor spelen", merkte Hanne op toen de titeltrack voorbijkwam.

Elien dus naar Leuven. Op eigen benen staan. De meest logische zaak, eigenlijk, maar voor een papa toch iets om bij stil te staan. Op de keper beschouwd is het - als je de eigenlijke geboorte even bij beschouwing laat - de belangrijkste, meest ingrijpende gebeurtenis in haar en ons leven. Natuurlijk: ze ging voordien al wel eens van huis. Paar weken op kamp, met de vriendinnen naar Londen, weekje als monitor skiles geven, dat soort dingen. Maar dit afscheid is anders. Vanaf nu zal ze meer en meer thuis komen met verhalen uit haar leven, en niet langer het onze.

Kijk in haar ogen: er zit ongeduld in. Onzekerheid ook, ongetwijfeld. En honger. Nog niet zozeer naar kennis, al zal die er wel bij komen. Eerder honger naar een leven, gedragen door eigen vleugels. Het zorgde voor een onuitgesproken, week gevoel, gisterenavond, bij het afscheid nemen. Maar ook een gevoel van trots, op mijn kleine meid.