TVDW 02/08/2015 - Billy Joel - Summer, Highland Falls (live) (1981)
Het was een prima zet, zowel van Billy Joel als van de platenfirma, om in 1981 met "Songs in the Attic" te komen. Joel had pas in 1977, bij zijn vijfde plaat "The Stranger", de jackpot binnengehaald. Met name de 24-karaat ballades She's always a Woman en Just the Way You Are maakten van Joel een wereldster. Drie jaar later - intussen hadden "52nd Street" en "Glass Houses" de status van Joel bezegeld - leek de tijd rijp voor een eerste live-album. Maar in plaats van de formule uit te melken en de hits van de laatste drie albums in live-versies uit te brengen, kwam een plaat waarop de beste songs uit de pre-Stranger periode tot hun recht kwamen. Songs die zich inmiddels, door het aanhoudende touren en de prima geoliede live-band van Joel, een nieuw jasje hadden aangemeten. "Iets als Piano Man vind je niet op "Songs in the Attic" want live klinkt dat nummer nog steeds als op plaat," schreef Joel.
In de plaats was er wel plaats voor stomende versies van minder bekende songs als Miami 2017 en Captain Jack, maar ook voor een rustig nummer als Summer, Highland Falls. Afkomstig uit studio-album "Turnstiles" in 1976, maar de live-versie werd opgenomen in 1980 en verscheen op voornoemde "Songs in the attic" in 1981. Alleen al die openingszin. "They say that these are not the best of times / but they're the only times I've ever known." Als je zo begint, heb je meteen de aandacht. Verder lijkt Joel wel een poging te doen om zoveel mogelijk moeilijke woorden in drie minuten te proppen, terwijl zowel de pianopartij als de zanglijn een heerlijke melodische lijn tekenen. En dan is er nog die onsterfelijke regel: "For we are always what our situations hand us / It's either sadness or euphoria." Zo is het maar net.
Labels: Billy Joel
3 Comments:
https://www.sendspace.com/file/r3rguz
ideaal, ben wel in piano stemming deze ochtend :)
Zalige plaat - ook een opener om van omver te vallen - een zeldzaam goede live plaat waarop Joel toont dat hij één van de beste artiesten van de voorbije decenia is. Toch een beetje miskend naar mijn gevoel en Joel werd iets te gemakkelijk onder de noemer 'pop' geplaatst. Deze tvdw komt net na die magistrale opener en dan weet je al dat die plaat een opeenstapeling van pareltjes zal worden.
Post a Comment
<< Home