TVDW 16/08/2015 - Bram Vermeulen - De wedstrijd (2001)

Mijn zoon Bram - vijf op de foto, maar intussen al 14 - is een voetballer. Technisch gezien is hij al een pak beter dan ik, hij doet trucjes met de bal waar ik zelfs niet aan begin. Maar in één ding was ik nog net iets beter: het klassieke 'balletje hoog houden'. Honderd haalde ik met gemak, en ik daagde hem tijdens zijn voorbije examenperiode uit om hetzelfde het te halen. Uiteindelijk, na veel oefenen, lukte het hem, bij aanvang van de zomervakantie. De bordjes stonden gelijk.

Tot hij vanmiddag plots triomfantelijk voorbij kwam gelopen. Hij zei slechts één ding: "Honderdvijftig".

Waarna ik de sportschoenen aansnoerde, de tuin in liep en als een bezetene begon te oefenen. Eén keer haalde ik nog 124. Een andere keer 126. Voor de rest vooral veel gevloek, gesakker en gehijg. Badend in het zweet kwam ik uiteindelijk terug binnen. De zoon gaf me een schouderklopje, waarin zowel troost als berusting inzat. "Morgen lukt het je misschien wel, papa", zei hij nog. Het mooiste was nog dat hij het zei zonder een zweem van leedvermaak of ironie.

This one's for you, kleine held.

tien keer achter elkaar kan hij het al
deze jongen kan alles met een bal
zeker weten dat hij tot de honderd komt
die bal komt nooit meer op de grond

kijk maar
kijk maar
kijk maar

het is een wedstrijd
het is een wedstrijd
het is een wedstrijd die je niet winnen kan