TVDW 15/07/2012 - Everclear - Jackie Robinson (2012)
Een week Algarve - en de kansen op een tvdw. Zou hij kunnen komen uit de fitnessruimte van het hotel, waar ik zo nu en dan trachtte om calorieën te verbranden? Er stond een verzamelcd te draaien, met Suede, Earth Wind & Fire, Apollo 440 en Jamiroquai. Leuk voor even - maar minder leuk als hij op endless repeat blijkt te staan. Echt wel een van de dingen waar ik van gruwel: taverne's, resto's of andere publieke plaatsen waar de cd in een loop blijkt te draaien. Ik ben behoorlijk autistisch in zulke zaken. Aan het eind van de vakantie toch maar gaan vragen of ze niets anders konden opzetten. "Geen probleem, natuurlijk, mijnheer." Waarna een of andere pipo van het personeel een album van Skunk Anansie in de cd-lader schoof. Umphfff....
Dan de tvdw maar zoeken op de iPod, op een van de schaarse momenten dat ik die bovenhaalde - chillend aan het zwembad, bij 37 graden. Scrollen naar de nieuwe van Everclear, kijken wat dat geeft. Ik heb het al eerder gezegd op deze blog: ik ben behoorlijk trouw aangaande muzikale voorkeuren. Everclear maakte in de jaren negentig behoorlijk wat indruk. Eerst met die knoert van een single Santa Monica, daarna met het album "So much for the afterglow", een van de sterkste platen op het kruispunt tussen punkrock en college rock. Genoeg krediet om me aan te sporen de groep ook later te volgen. En om die nieuwe plaat "Invisible Stars" tegen het licht te houden. Het zonlicht van de Algarve, met name. Everclear blijkt nog steeds clevere, gebalde songs te brengen, met snedige riffs en goeie hooks. En met ergens driekwart in de plaat een nummer dat me kippenvel gaf. Bij 37 graden.
http://www.youtube.com/watch?v=u74eUFpel_Q
Dan de tvdw maar zoeken op de iPod, op een van de schaarse momenten dat ik die bovenhaalde - chillend aan het zwembad, bij 37 graden. Scrollen naar de nieuwe van Everclear, kijken wat dat geeft. Ik heb het al eerder gezegd op deze blog: ik ben behoorlijk trouw aangaande muzikale voorkeuren. Everclear maakte in de jaren negentig behoorlijk wat indruk. Eerst met die knoert van een single Santa Monica, daarna met het album "So much for the afterglow", een van de sterkste platen op het kruispunt tussen punkrock en college rock. Genoeg krediet om me aan te sporen de groep ook later te volgen. En om die nieuwe plaat "Invisible Stars" tegen het licht te houden. Het zonlicht van de Algarve, met name. Everclear blijkt nog steeds clevere, gebalde songs te brengen, met snedige riffs en goeie hooks. En met ergens driekwart in de plaat een nummer dat me kippenvel gaf. Bij 37 graden.
http://www.youtube.com/watch?v=u74eUFpel_Q
Labels: Apollo 440, Earth Wind and Fire, Everclear, Jamiroquai, Skunk Anansie, Suede
1 Comments:
De plaat is nog niet uit? Althans heden nog niet op iTunes te zien.
Post a Comment
<< Home